Slecht

Henk Vinkes

Hoe slecht kun je een wedstrijd spelen? Nou, daar weten we sinds 13 december alles van. Het zal dan ook een slecht verslag worden van de wedstrijd die we tegen Utrecht 2 speelden. Op voorhand wisten we dat we hier moesten scoren omdat de andere teams toch wel sterker voor de dag lijken te komen. Maar het was niet onze dag, en dat werd al snel duidelijk.

Nog voor de wedstrijd via een chaotische inleiding goed en wel op gang was gekomen, konden we de eerste nul al noteren. Freddie van der Elburg gaf door een stomme zet een pion weg. Dat hoeft niet catastrofaal te zijn maar het plezier was er gelijk af. Hij gaf meteen op omdat hij geen zin had om tegen de bierkaai te moeten vechten. Waar is de Fighting Spirit gebleven?

Dan volgt er een lange tijd van houtjes verplaatsen en stellingen innemen om van daaruit het geschut zijn werk te laten doen. De eerste positieve noot laat zich zien als Maarten Beekhuis via een lastige stelling zich los weet te wringen. Het ziet er allemaal behoorlijk tricky uit maar hij weet alles zo te sturen dat het zijn kant opvalt. Een van de weinige positieve belevenissen deze middag. Het staat 1-1.


Maar daarna mag Martin tegen zijn oude leermeester Dharma Tjiam weer in het stof bijten. Hij heeft niet de kans gekregen om de lessen een positieve draai te geven. Na afloop vertelde Martin dat hij wist dat Tjiam wel een keer zou komen en dat gebeurde ook. De afwikkeling door hem was kort en bondig, een foutje van Martin en Pats! Boem! Inleveren dat punt. Het had beter gekund.

Theo Visschedijk viel weer in, maar nu op het laatste bord en hij kreeg een tegenstander die hij toch wel had kunnen inpakken. Maar Theo stelde zich meer defensief dan offensief op, en dat werd hem uiteindelijk fataal. Vooral als je voor een batterij van drie zware stukken een gapend gat laat vallen terwijl dat niet eens nodig was. Daarna krijgt hij nog diverse mogelijkheden om het lek te dichten, of een tegenaanval op te zetten. Maar hij profiteert totaal niet van de geboden mogelijkheden. En weer mogen we een nul noteren. Wat is er toch aan de hand?

Dan toch weer een positieve “ommekeer” als Erik zijn partij weet te winnen in de voor hem bekende stijl. Een klein positioneel voordeel geeft hem meer bewegingsvrijheid en dat is vaak voldoende voor Erik. Het al eerder gememoreerde stellingen innemen heeft bij deze partij wel zijn voordelen opgeleverd. Hij weet een pion te winnen en nadat deze een vrije doorgang heeft weten te bewerkstelligen kan hij daarna ook vlot de winst noteren. Stand is dan 2-3 voor Utrecht.


En dan is al te zien dat het geen overwinning wordt voor ons, want Henk Eleveld heeft intussen al een pion verloren en de tweede pion gaat niet lang daarna het doosje in. Het is nog (te) lang proberen om het onvermijdelijke te voorkomen, maar ook hij mag de koning omleggen. 2-4 achter en twee partijen die niet veel hoop geven.

Nikolai staat ook al de hele middag voor het vuurpeloton en alleen de trekker moet nog overgehaald worden. Tegen de jonge tegenstander heeft hij totaal niets in te brengen en hij mag van geluk spreken dat hij nog zo lang aan het bord mag blijven zitten, want er zijn mogelijkheden zat dat Sven Dijkhuis kan winnen. Maar of het kruit nu nat was of dat het veiligheidspalletje niet was omgezet, Nikolai blijft nog steeds leven. Maar hij toont wel de vechtersmentaliteit en dat geeft hem hoe langer de partij duurt steeds meer lucht. En gelukkig weet hij los te komen uit de omklemming, maar het maximale wat hij bereiken kan is remise. Voor ons niet genoeg, maar voor Utrecht wel de winst in de match.

En dan de laatste partij waar de uitslag nog lang op zich wachten is die van Mark Brussen. Al snel vereenvoudigt zich de stelling nadat veel stukken zijn afgeruild. Je zou dan denken dat het vlot richting remise moet gaan. Maar niet vandaag, want Mark mag zich gaan verdiepen in hoe hij deze stelling remise moet gaan maken, hij laat zich terugdringen in de eigen gelederen! Maar omdat de loper een iets grotere reikwijdte heeft dan het zwarte paard lijkt dat zijn redding te worden. Maar het is allemaal op het nippertje want zwart mist diverse kansen op een gewonnen stelling. Met de hakken over de sloot weet Mark remise te forceren. Slot van deze partij op YouTube


En dus verliezen we in een slecht gespeelde wedstrijd met 5-3 van het zwakker geachte Utrecht 2. Daar hadden we niet op gerekend, maar we hebben ook niet veel kansen weten te creëren. Hoe moeten dit in de rest van het seizoen recht weten te breien? Er komen nog meer sterkere tegenstanders aan, we moeten maar hopen op een paar uitschieters, en we moeten blijven vechten!

't Andere verslag | foto's op Facebook, Google+, Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Schaakstad Apeldoorn verslaat verzwakt Paul Keres

Stefan Kuipers

In de vierde ronde in klasse 1B stond ons een pittige ontmoeting te wachten met Paul Keres. Met spelers aan de topborden die al ruimschoots bewezen hebben van iedereen te kunnen winnen en goed scorende spelers op de laagste borden. Aan het begin van de wedstrijd viel al snel op dat kopman Hugo ten Hertog ontbrak, net zoals topscorer Willem van de Fliert. Dat zou onze taak aanzienlijk eenvoudiger maken, zo bleek ook uit de ruime 8,5-1,5 overwinning.

Op bord 1 bewees Tim Lammens met wit tegen Xander Wemmers maar weer eens dat hij aan een uitstekend seizoen bezig is. Al vrij snel werd er dameruil aangeboden, afgeslagen, aangeboden en weer afgeslagen (vrouwen...). Uiteindelijk raakte Xanders dame ingesloten op de koningsvleugel, waardoor Tim op de damevleugel zijn gang kon gaan, wat niet veel later resulteerde in het volle punt.



Op bord 2 kreeg Nico Zwirs met zwart tegen Peter Lombaers voorbereiding op het bord die hij eigenlijk voor Hugo ten Hertog had gepland. Na de opening zat hij nog vol ideeën en die ideeën kon hij al snel omzetten in een betere stelling. Met een kwaliteit meer wist Nico de stelling stap voor stap verder te vereenvoudigen, maar in het eindspel ging het mis. Na het missen van vele winsten was er ineens een vesting voor Peter en eindigde de partij na 99 zetten in remise.

Stelling na 54.Ph3: vesting!

Op bord 3 ging Merijn van Delft met wit in op een scherpe variant in het Frans van Jan Breukelman. Hij kende het niet heel erg goed en blunderde niet veel later een stuk weg. Met wat geluk hield hij er nog wat compensatie aan over en moest toen echt aan de bak om niet te verliezen. In het eindspel leek hij zelfs nog op winst te kunnen spelen, maar Jan verdedigde sterk en ook bord 3 eindigde in remise.

Rude awakening: 43...Pf2!

Op bord 4 begon de partij van Stefan Kuipers met zwart tegen Paul Hommerson vrij rustig. De interessante offers werden door beide spelers vermeden en het leek erop dat Stefan de overhand kreeg. In de tijdnoodfase werd het echt een chaos toen de zwarte koning wat naar voren kwam. Het stellingsoordeel vloog alle kanten op, Paul stond gewonnen na een mooi stukoffer, maar verspeelde de winst net zo snel weer en kon toen ook direct opgeven met een stuk minder.

Voor de winst met het verrassende 27.Lxf7!

Op bord 5 speelde Alexander Kabatianski met wit tegen Bert Both een best interessante partij. Zijn tegenstander had alleen veel meer tijd nodig in het begin, waardoor in het middenspel de foutjes bijna onvermijdelijk waren. Alexander kon een pion veroveren en het zwarte tegenspel tegelijkertijd verhinderen. Toen hij nog eens twee pionnen won, vond zwart het wel mooi geweest.

16.Dxb7 – keine Angst!

Op bord 6 werd Armen Hachijan geconfronteerd met de 1. b3 van Jan Jaap Janse. Wit wist niet echt voordeel te behalen en Armen kreeg de stelling op het bord die hij graag heeft. Het middenspel was voor het grootste gedeelte in evenwicht en wit miste in de tijdnoodfase zelfs kansen op een voordeeltje. Daarna kwam Armen in een wel erg goed eindspel en wist dat dan ook om te zetten in een punt.

..en nu 34.Txf7! i.p.v. 34.Pf3? Snel vergeten dit potje – aldus Armen

Op bord 7 leek Sjef Rijnaarts met wit wel erg prettig uit de opening te komen tegen Dirk de Beer. Maar in de praktijk bleek het toch niet heel eenvoudig. Objectief bleef de partij redelijk in evenwicht, alleen leek Sjef een klein voordeeltje op te bouwen. Dirk besloot echter in de tijdnoodfase erg opportunistisch te spelen en kwam zelfs even gewonnen te staan. Maar dat duurde welgeteld één zet en daarna eindigde de partij via eeuwig schaak in remise.

Na zwarts gemakzuchtige 12...Tg8?!

Op bord 8 kwam Arthur van de Oudeweetering met zwart op bekend terrein terecht terwijl zijn tegenstander Gerben Veltkamp helemaal op zichzelf aangewezen was. Gerben had wel een pion gewonnen, maar moest dat eerst nog maar eens zien te rechtvaardigen. In een lastige stelling verloor hij zijn geduld en gaf Arthur de kans om een voordeel rustig uit te spelen. Er was misschien een snellere tactische winst aanwezig, maar Arthur bracht erg rustig en gedecideerd de vis op het droge.

Wit hield het niet langer: 15.d4?

Op bord 9 kwam Marcel Boel met wit in het Frans terecht van Raymond de Rooij. Al snel wist hij de theorie niet exact meer, maar was gelukkig nog wel bekend met de plannen. Het duurde eventjes, maar toen hij eenmaal had gerokeerd leek Marcel eindelijk de stelling onder controle te hebben. Vanaf dat moment kwam hij snel beter te staan, verslapte even maar wist zich na een dame-offer weer te herpakken. Raymond kon de witte stukken niet meer tegenhouden en liet zich uiteindelijk mat zetten.

41.Tf7 BAF en tijd voor een sigaretje!

Op bord 10 kreeg Thomas Beerdsen de 3. Lb5 tegen het Siciliaans te verwerken van Wouter Langerak. Thomas wist al snel het spel naar de damevleugel te verleggen en het wit op die manier wel heel lastig te maken. Wouters pionnenstructuur werd er niet mooier op en hij moest dan ook één van zijn pionnen opgeven. Nadat Wouter vrijwillig afwikkelde naar eindspel met een slechte loper tegen een goed paard, was het voor Thomas een koud kunstje om uiteindelijk te winnen.

31...Pd5 32.c4 Pb6! en e5 kan in het bakkie...

Al met al zijn 8,5-1,5 duidelijke cijfers, maar gezien de kansen had Paul Keres ook gemakkelijk een paar bordpunten extra kunnen hebben. De volgende ronde is in het nieuwe jaar tegen Stukkenjagers, weer een belangrijke wedstrijd in de strijd om de titel.

foto's op Facebook | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Bekercompetitie ronde 2

Marcel Boel - Caroline Slingerland: 3-0


Spelers ingesloten door publiek


Stefan Kuipers tegen Richard Hendriks: Kijk...


Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Het pispotten verhaal

Henk Vinkes

Wat zullen we nu weer eens voor een verslag maken. De driewekelijkse strijd om een leesbaar en onderhoudend overzicht in te leveren bij de redactie van onze Schaakstad-site. Onderwerp is uiteraard de wedstrijd die een paar dagen daarvoor werd gespeeld door in dit geval het tweede team van onze club. Maar ach, dat doe ik nu al zo’n… hoeveel jaar eigenlijk alweer? Nou ja, niet zo belangrijk, de spelers zorgen er die middag voor dat ik hun belevenissen voor de eeuwigheid vast ga leggen. Dat is dan op schaakgebied natuurlijk, want als ik ga opschrijven wat ze allemaal in hun vrije tijd uitvreten kan ik net zo goed vragen of RTL-roddeltante Verlinde langskomt. Doen we maar niet.

Freddie mocht vandaag zijn geluk gaan beproeven in het eerste team en deed dat op niet mis te verstane wijze met een ongelukkige partij, laat hem maar gauw weer op zijn eigen honk terugkomen! Invaller was Jasper Zwirs die een tegenstander had die volgens mij nog kleiner was dan onze (destijds) kleine Beer. Daarover later meer. Nadat voorzitter Ed op onnavolgbare wijze had uitgelegd dat de heren niet naast de pot moesten pissen (zo kun je het ook zeggen, Ed), begon de strijd tegen Kennemer Combinatie 2. Het werd een lange moeilijke middag. Het gezeik daargelaten.

De angel werd al na zo’n twee en een half uur uit deze wedstrijd en uit het team gehaald. Vroeg in de middag konden we gefrustreerd toekijken hoe Maarten twee pionnen in mocht leveren, maar bij Marcel was er zo weinig aan de hand dat een remiseaanbod in het belang van het team eerst nog werd afgeslagen. Maar er kon zo weinig gebeuren dat een paar zetten later toch maar de vrede werd gesloten.

Een half uur later wist Henk Eleveld niet hoe snel hij een remiseaanbod moest accepteren van Gerard Snijders, hij was langs een steile afgrond gegaan. Zijn stelling werd na een te optimistische opzet voor de twintigste zet uit elkaar geslagen. Hij leverde daarbij een pion in, en een duidelijke slechtere stelling die rijp was voor de sloop. Via allerlei kunstgrepen en hyperactieve loper lukt het hem om nog iets te klieren en te klooien. En het heeft zowaar effect want Snijders weet in eerste instantie niet de winnende voortzetting te vinden, en laat de stelling in rustiger vaarwater terecht komen. De slotstelling is natuurlijk vreemd want wit heeft een gezonde pion meer en hoeft niets te vrezen. Toch remise gegeven, er zal wel een reden voor geweest zijn.

Jasper, onze invaller bond de strijd aan met de al eerder genoemde Mini (mini) beer, maar vast en zeker een talent, Tyro Bekedam, ze hebben ze dus blijkbaar nog kleiner. En dat heeft Jasper geweten, er kwam een Caro-Kann opening op het bord, en Tyro was voor de donder niet bang, hij ging voortvarend aan het werk. Het lijkt erop dat Jasper te passief speelt terwijl Tyro op de koningsvleugel ten aanval gaat. Eerst worden diverse stukken daar naar toe gedirigeerd, en als die acties een pion hebben opgeleverd denkt hij er opeens aan om zijn eigen koning nog even in veiligheid te brengen. De witte stelling is al zo ver verzwakt dat Jasper geen tegenacties meer kan verzinnen, hij verliest een stuk en niet veel later ook de partij. Wij hadden jaren geleden de kleine beer, bij Kennemer Combinatie hebben ze een soortgelijk geval. Die komt er wel!

En dan het volgende Schaakstad-geval: Brussen. Twee nederlagen in evenzovele ronden tot nu toe, we zitten te wachten op de zo broodnodige hele punten. Uiteraard durf ik dat hier wel in het verslag te zetten, maar ik had niet de moed om hem dat ter plekke zelf te vertellen, op straffe dat ik weggesaneerd zou worden. Toch wel ideaal zo’n verslag schrijven, ze kunnen pas reageren als het al gepubliceerd is, en dan zijn er geen redactionele aanpassingen meer mogelijk. Je moet je macht als teamleider goed gebruiken! Maar Mark mocht vandaag iets verzinnen tegen de Sokolsky-opening, 1.b4. Mark kende zijn pappenheimers natuurlijk goed en liet zich onder de voet lopen. Op de damevleugel liepen een paar krolse pionnen zo hard als ze konden naar voren, naar voren. Ja, ik zet het er twee keer neer, want dan is duidelijk de Beeldenstorm uit de zeventiende eeuw Na Bonifatius niets is vergeleken bij dit geweld. Ik hoor Mark nog duidelijk in paniek roepen: Daar komen de PPIIOONNEENN! En het lijkt door te slaan ten gunste van wit, Frank Taylor. De pionnenbatterij doet al het sloopwerk en ziet er vervaarlijk uit met een pion op d7. Maar schijn bedriegt, de kansen lijken te keren ten gunste van Mark. Maar of hij net niet doortastend genoeg is, of dat er niet meer in de stelling zit, het blijft op het randje van remise. Maar hij kan maar beter niet over dat randje gaan, want dan loopt het verkeerd af. Ondanks dat hij de hele partij met de rug tegen de muur stond, heeft Mark de partij wel verdienstelijk de veilige remisehaven binnengeloodst. Een beetje slijmen is hier wel op zijn plaats, want anders mag ik de volgende wedstrijd misschien niet meerijden…

Eens even kijken, de stand is nu 1½-2½ voor KC2, welk bord zullen we nu eens nemen, vrijwilligers? Nee, dan wijs ik een vrijwilliger aan, en dat is: Nikolai! Wat heb jij vandaag gepresteerd? Een remise, mooi, die tellen we er ook bij. Stand 2-3. Wat was het voor partij? Ja, Nikolai, remise ik weet het, maar hoe was de strijd.. nou dan verzin ik zelf wel iets. Chessbase zegt dat het Engels is met een Konings-Indische satehprikker opening op een bedje van sambal. Waar Mark de aanval op de damevleugel moet weerstaan, mag Nikolai dat op de koningsvleugel doen. Nikolai daarentegen heeft zijn defensie al vroeg op orde maar dat heeft er wel toe geleid dat er geen aanvalsplan gereed ligt, er was geen tijd om dat op touw te zetten. Gelukkig zijn er voor zwart ook geen aanknopingspunten meer om een beslissing te forceren. Nadat alle belangrijke stukken zijn afgeruild blijft er een loper van een donkere kleur over, ja ik pas wel op met die Pieten-discussie om hem zwart te noemen! Gevolg, het is remise, en wederom geen winst voor Schaakstad. Wat ik al zei in de inleiding, een lastige middag!

Maar gelukkig, we hebben Martin nog, helemaal fit voor vandaag, geen klachten en dus Allez, scoren! De opening is een Roeskiesche Polka met in de opening actieve przewalskipaarden op de uitgestrekte toendra. Martin laat het gras niet groener en langer groeien dan het al is, en pakt de stier bij de hoorns. Met de meest galante tred die Martin maar uit zijn hoefjes kan halen, trippelt pion na pion in zijn doosje. Het is een partij uit een stuk en Wouter Roggeveen kan niets bedenken om deze horde tegen te houden. Als hij dan noodgedwongen ook nog een kwaliteit moet geven kan Martin niets meer in de weg staan om de eerste overwinning voor ons deze middag te laten noteren. Na de vorige wedstrijd waarin Martin met de schrik vrij kwam, nu een strakke winstpartij. Maar na afloop zou blijken dat het bij deze ene overwinning zou blijven.

Freddie van der Elburg merkte na ongeveer 5-6 zetten op dat Maarten al eens een soortgelijke partij had gespeeld, met dezelfde opening en dezelfde achterstand van twee pionnen en als klap op de vuurpijl: tegen dezelfde tegenstander! Het klopte niet helemaal, maar het geheugen van Freddie had het tot op bepaalde hoogte wel goed, zie hier die partij en vergelijk het maar eens met de partij zoals die vandaag gespeeld is:


25-9-2010


22-11-2014

Ontluisterend om maar zo te zeggen, gelukkig was dat deze keer niet helemaal het geval, maar misschien is het wel een idee om een andere openingskeuze te doen, je loopt wel de hele partij achter de feiten aan. Voor Benjamin Go is het natuurlijk gemakkelijk spelen, twee pionnen voor, en kies maar uit hoe het hele punt binnen te halen. Maar Maarten weet op de van hem bekende manier wel enig tegenspel te creëren, maar zal het genoeg zijn? Hij “dwingt” Benjamin ertoe om diverse stukken af te ruilen, maar dat dwingen heeft wel tot gevolg dat de in het begin veroverde pionnen aan hun slotakkoord zijn begonnen, The March of the Pawns! The March van de d-pion zal het oordeel over de zwarte stelling vellen, en er valt niets tegen te doen. Complimenten aan Maarten dat hij de strijd nog zo lang heeft weten te rekken, maar als die pionnen niet zo snel waren verdwenen had er heus wel meer in gezeten. Nu was min of meer het lot van het team bezegeld.


Want wat Erik Smit ook tegen teamcaptain Van Wezel probeerde, doorslaand succes kwam er niet. Om eerlijk te zijn speelde Erik wel alsof zijn vakantie ervan afhing want met subtiele manoeuvres veroverde hij een pion, maar het was maar de vraag of het genoeg was voor winst. Het materiaal was al zover uitgedund dat de techniek van een van de spelers de doorslag moest geven. Maar geen van beiden gaf een krimp. Alles was op het randje, maar wel binnen de perken van de remise. Het zat er gewoon niet in vandaag, niet voor Erik en niet voor het team. Daarmee kwam de eindstand op 4½-3½ voor de Kennemer Combinatie, en waarschijnlijk ook wel een juiste afspiegeling van de krachtsverschillen van deze zaterdag. Het kan maar zo zijn dat het op een willekeurige zaterdag later in de competitie het er anders had uitgezien. Maar aan die wens der gedachten hebben we nu geen boodschap meer, eens kijken wat het duel in Utrecht voor ons gaat opleveren.

foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Derde ronde, derde overwinning

Stefan Kuipers

In de derde ronde in klasse 1B wisten we onze derde overwinning te pakken. In de thuiswedstrijd tegen ASV kwamen we even op 0-1 achterstand, maar binnen een halfuur stond er ineens 5-1 op het scorebord. In de resterende partijen werd er nog anderhalf bordpunt bij elkaar gesprokkeld, waardoor het eindresultaat een prima 6,5-3,5 overwinning was.

Alexander Kabatianski leek op bord 1 goed uit de opening te komen tegen de Alapin van Eelco de Vries. Een fraaie en actieve stelling, ruimtevoordeel en even later ook nog torens die op de tweede rij binnen zouden komen leken genoeg om de partij te kunnen winnen. Maar Eelco verdedigde zich sterk en even later werd het remise door zetherhaling. Slot van deze partij op YouTube

De Franspartij tussen Otto Wilgenhof en Merijn van Delft op het tweede bord leverde in ieder geval een zeer geanimeerde analyse op. Zwart speelde erg actief en leek de openingsstrijd gewonnen te hebben. De witte stelling oogde wat benauwend, maar zat vol potentie. Helaas zorgde een verkeerde keuze ervoor dat Merijn zich even liet foppen. Vervolgens wist hij toch – zij het met hangen en wurgen – de partij remise te houden.


Op het derde bord kwam Stefan Kuipers met zwart vrij comfortabel uit de opening. Zijn tegenstander Bob Beeke had moeite om het juiste plan te vinden en zag de zwarte stukken steeds actiever worden. In tijdnood ging Bob iets te optimistisch op zoek naar activiteit, wat helaas voor hem een dodelijke koningsaanval toeliet.

Op bord 4 kreeg Sjef Rijnaarts een fraai stukje voorbereiding op het bord tegen Jaap Vogel. In het Frans hield Jaap zijn koning in het midden en probeerde met de a- en h-pion ruimte te creëren op beide vleugels. Maar na een mooi stukoffer kon Sjef de partij netjes uitcombineren.

Nico Zwirs had het op bord 5 ditmaal iets lastiger met zwart tegen Léon van Tol. Hij kwam weer in het Konings-Indisch terecht, maar wist nu niet overtuigend de touwtjes in handen te nemen. Léon leek toch echt het betere van het spel te hebben, maar zijn kwetsbare koningsstelling zorgde toch voor problemen. In de tijdnoodfase kantelde de partij en wist Nico de winst naar zich toe te trekken.

Op bord 6 had Thomas Beerdsen het niet echt getroffen met wit tegen een sterk spelende Wouter van Rijn. Na een kalm begin in de Aljechin, kwam Wouter gevaarlijk naar voren en kon Thomas geen manier vinden de zwarte stukken tegen te houden. Hij moest een kwaliteit geven en heeft nog lang gevochten voor remise, maar tevergeefs. Slot van deze partij op YouTube

Tim Lammens kwam met zwart op bord 7 een aanvallend ingestelde Remco de Leeuw tegen. Wit leek snel een koningsaanval te lanceren, maar de veiligheid van zijn eigen koning kwam veel eerder in het geding. Een degelijke en vlotte overwinning van Tim.

Op bord 8 speelde Armen Hachijan weer een partij zoals we die van hem gewend zijn. Met wit wist hij met kleine zetjes en mooi positiespel zijn tegenstander Dirk Hoogland zijn wil op te leggen. De zwarte stukken werkten steeds minder samen en toen een tweede zwarte pion verloren dreigde te gaan gaf Dirk op.

Op bord 9 had Arthur van de Oudeweetering met zwart al snel het loperpaar veroverd tegen Frank Schleipfenbauer. Arthur probeerde daarna de stelling te openen en zijn actieve spel werd beloond met stukwinst. In het eindspel speelde hij alleen wat slordig, waardoor wit ineens genoeg activiteit had als compensatie voor het stuk. Arthur probeerde het nog wel even, maar moest berusten in remise.


Op het tiende bord leek Freddie van der Elburg een prima partij te spelen tegen Michiel Blok. Hij leek solide uit de opening te komen en kon spel gaan creëren tegen de geïsoleerde zwarte d-pion. Na iets te opportunistisch spel op de koningsvleugel kreeg hij een stukoffer te verwerken waardoor er een eeuwige penning ontstond. Freddie wist zich er niet meer uit te redden en moest helaas opgeven.

Al met al een terechte overwinning en veel interessante partijen. De volgende wedstrijd op 13 december zal de uitwedstrijd zijn tegen Paul Keres (Utrecht).

foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

De (fysieke) wonderen zijn de wereld nog niet uit

Henk Vinkes

Indrukken van de eerste KNSB-competitie wedstrijd in het nieuwe Apeldoornse Denksportcentrum Noord: mooi weer, zo laat in het jaar, 1 november. Hoe zetten we de tafels, ach ze staan toch goed zo. Hoe houden we het hier koel. Klokken instellen, borden en stukken klaarzetten, koffie. Die ballen gehakt stinken, ik wil bitterballen! Wat is BAT, ja die is kapot, Henk! Bordnummers, verloren gegaan bij de verhuizing. Mick raffelt zijn partij af, André wint nog sneller. Zoveel mannen en geen vrouwen en toch zijn al die mannen stil aan het schaken. Kabbie is de Birdman. Nee, dit is bord 10, je moet aan de andere kant beginnen.

Het was de eerste keer dat we in het nieuwe denksportcentrum een competitiewedstrijd speelden voor de KNSB en dan mag je natuurlijk niet gelijk in het stof bijten. En dat waren we ook niet van plan, maar daar hebben onze tegenstanders van deze dag (Amersfoort) geen boodschap aan. Die willen net als wij winnen, mede omdat ook zij in de eerste ronde verloren hadden. Het verschil in sterkte als je naar de ELO-puntjes kijkt is precies 1 in ons voordeel. Nou, daar kun je wel wat mee, NOT! Omdat Maarten Beekhuis niet mee kon spelen hadden we om 'tactische redenen' Theo Visschedijk op het eerste bord neergezet. Die wilde wel de klap opvangen, alhoewel hij vol overgave de strijd aanging. Het bleek dat Amersfoort ook een aderlating moest doen, teamleider Peter Reedijk was ziek thuis gebleven, dat zorgde ervoor dat de balans vooraf in evenwicht was.

Maar het duurde niet lang voordat dat evenwicht behoorlijk verstoord werd. Het simpele commentaar van Erik Smit zegt alles: het is wel lekker om op dat moment Da7 te spelen hoor! En dat is inderdaad zo, maar René Tonnon stuurde daar ook wel een erg open uitnodiging voor naar de overkant. Tot dan toe is er eigenlijk niets aan de hand en als hij zijn partij op een 'normale' manier voortzet hoeft er de komende 15-20 zetten niets te vrezen te zijn van Erik. Maar toch laat hij het toe, en de partij is daarna meteen beslist. Het paard gaat zich er ook mee bemoeien, nog meer ellende voor zwart. De zwarte dame wordt uit haar veilige onderkomen gelokt en met een paar mislukte kunstgrepen moet Tonnon inzien dat hij van alles gaat verliezen. Na twintig zetten heeft Erik de winst binnen, zo vaak overkomt hem dat nou ook weer niet, maar als de tegenstander daaraan meewerkt hoef je geen medelijden te tonen.

Zoals in de inleiding al vermeld nam Theo Visschedijk de taak op zich om het eerste bord te verdedigen. Hij had van tevoren al gemeld dat we geen wonderen van hem moesten verwachten, en dat deden we dan ook niet… nee geintjuh Theo, we hadden de nul al opgeschreven, och nee weer een geintjuh… sorry. Maar het verschil was niet een puntje in ELO, maar een hele scheepslading vol. Hij kreeg het Koningsgambiet op het bord, maar daar had hij geen zin in, en hij weigerde, juist: het Geweigerde Koningsgambiet. Toch had Theo er wel plezier in want Jochem Aubel moest het precies spelen om zijn voordeel te pakken en te houden. Maar de opening die op de tweede zet was begonnen wierp wel zijn vruchten af. Er werden diverse containers uit het laadruim via f3 naar boven getakeld, en alles op zoek naar de zwarte koning. Er was geen houden meer aan, de dame werd erbij gehaald en Theo’s anker werd compleet gelicht. Binnen de dertig zetten ging Theo kopje onder. Daarmee was de stand weer gelijk: 1-1.

De Hollandse opening is het domein van Freddie van der Elburg, wie er iets van wil weten mag bij hem te rade gaan. Tot op zekere hoogte waarschijnlijk want ook hij maakt wel eens te snel een foutje en verliest dan wel eens. Maar dat was niet de bedoeling op deze (te) mooie zaterdag in november, en Jeroen Schuil moest daar de gevolgen van ondervinden. Als je de partij snel scrolled in een viewer moet je constateren dat wit zijn stukken vrijwel niet voorbij de vijfde rij heeft gehad. Alles wordt door Freddie terug gestuurd in de eigen gelederen met een zero resultaat. De witte bewegingsvrijheid is beperkt tot de eigen regionen. Het is zelfs zo erg dat hij met zijn koning aan de wandel moet gaan naar de damevleugel omdat hij verder geen plan heeft. Daar aangekomen komt de koning tot de ontdekking dat hij best wel moe is geworden, terwijl Freddie al zijn stukken mee laat spelen in de aanval tegen die bewuste koning. Nadat de nodige stukken zijn afgeruild blijkt het verschil. De witte stukken staan overal en nergens en kunnen niets meer betekenen voor de verdediging. Het is de zwarte loper die op afstand een machtige rol speelt in het vellen van het laatste oordeel over deze koning. Freddie kan zelfs nog een zet wachten met het mat zetten, het resultaat is er niet anders om. Winst, en een 2-1 voorsprong.



Nikolai Kabanof toonde zich voor de wedstrijd nog de Barmhartige Birdman van Alcatraz door een vogel te redden uit de klauwen van bloedlustige Catwomen die zich in het geiserhok hadden verzameld. Hij verdient eigenlijk een lintje. Maar zo liefdevol was hij niet in zijn partij tegen Gerard van Otten, de Kabanof-contouren waren weer duidelijk zichtbaar voor de twintigste zet. Maar waar het eerder nog wel eens mis leek te gaan, hield hij nu de touwtjes stevig in handen. Net als zijn buurman Freddie van die dag kreeg zijn tegenstander weinig kans om zich te bevrijden uit de omsingeling. Nadat als eerste een degelijke voorpost op de koningsvleugel was geposteerd begon de tweede aanvalsgolf aan de andere kant van het bord. En de uitvoering was helemaal volgens het boekje. Het leverde in eerste instantie al de nodige houtjes op en omdat zwart er weinig voor voelde om met veel materiaal achterstand het eindspel in te gaan kon het matnet gesloten worden. Een typische Nikolai-partij? U mag het zeggen, het leverde wel een punt op, en een 3-1 voorsprong.

Als de partijen zich in de tijdnoodfase bevinden gebeurt op vele borden uiteraard van alles. En vaak krijg je dan niet alles mee, voornamelijk ook omdat je bij een bepaalde partij denkt: oh, dat zal wel die en die kant opgaan. Niets aan het handje. Maar Freddie vraagt zich opeens wel af: hoe kan Mark (Brussen) nu opeens een kwaliteit en daarmee de partij verliezen. Ik heb Mark na de partij niet meer gesproken maar het is zo te zien uit het niets ontstaan. Als je de partij bekijkt lijkt hij zich goed te kunnen handhaven, zwart heeft wel een lastige voorpost op d4 staan maar die is in toom te houden. Maar na dertig zetten wordt het witte paard weggejaagd uit de verdediging en begint zwart iets te ondernemen op de e-lijn. Daar slaat dan waarschijnlijk de paniek toe bij Mark die, om het binnenvallen tegen te gaan, de koning erbij haalt. En dat pakt totaal verkeerd uit want de beste verdediging was om de toren naar f1 te spelen in plaats van de koning. Dan gaat het opeens snel, de witte dame doet totaal niet meer mee en moet lijdzaam toezien hoe haar koning mat gaat. De spanning begint weer te stijgen, we hopen toch nog steeds op een match-overwinning.

Maar kort nadat de tijdcontrole is gepasseerd loopt Marcel Boel langs om te vertellen dat ook hij het bijltje erbij neer gaat leggen. Waar is het bij hem dan misgegaan? De computer laat ons dat zien, en toont aan dat het verschil zit in twee velden: e4 of f5. Volgens Jeroen Brugel heeft Marcel deze Siciliaanse opening goed behandeld en vaak de juiste zetten gedaan. Maar er is een moment dat het eigen plan getrokken moet worden, maar weet dat zomaar eens te vinden. Naar eigen zeggen had hij op een bepaald moment de zet e5 moeten doen, maar vertel mij maar wanneer dan? De zwarte loper staat mooi geposteerd en houdt op afstand de koning vast in zijn hoekje. Er worden diverse stukken geruild en Marcel blijft met een kleine kwal zitten. Het zwarte paard lijkt de boel gesloten te kunnen houden totdat deze net op dat ene verkeerde witte veld gaat staan. Het paard had naar f5 gemoeten in plaats van e4 want daarna kan wit c4 spelen, wat net het verschil maakt. En dan hadden we nog maar moeten zien of wit er doorgekomen was. Daar was nu geen sprake meer van, Marcel spartelde nog even tegen maar geloofde toen wel dat de techniek van Bugel voldoende was om hem geen kans meer te geven. En daarmee waren we weer terug bij af, stand gelijk op 3-3 met twee partijen te gaan op het scherpst van de snede.

Henk Eleveld had niet veel goede woorden over voor de openingskeuze van Joeri Piet, 1. b3. Dat kan wel zijn, maar aan Henk de opdracht om het inferieure van deze zet te bewijzen. En het bleef niet bij deze ene fianchetto-zet, er volgde korte tijd later ook nog g3, wat een feest moet Henk gedacht hebben. Dat overkomt mij weer. Afijn, de partij kabbelt voort en Henk weet Piet toch een beetje vast te zetten en een pion te veroveren. Toch weet hij die niet direct te gelde te maken, integendeel zelfs, Piet weet zich ogenschijnlijk tegenkansen te creëren. Het wordt penibel met een sterke batterij van loper en pion op f7 en e6, maar het is ook een mooi aanvalspunt voor zwart. En die tegenaanval volgt heel vlot want met het lekkere zetje Td5 wordt min of meer de angel uit de witte aanval gehaald. De witte dame mag zich terugtrekken en Henk Eleveld gaat er eens over nadenken hoe dit tot een beter einde te brengen dan zijn tegenstander zou willen, en wel de winst. En het lukt: als wit net even een betere voortzetting mist, weet Henk met kleine maar sterke zetjes groter voordeel te bereiken. Toch lijkt het op het einde net niet te lukken, maar ook Joeri Piet weet niet meer de beste zetten te vinden, en daar mag Henk blij mee zijn. In de slotstelling is het materiaal zo ver uitgedund dat een beoogde zet gelukkig niet uitgevoerd hoeft te worden. De truc is als zwart geen Kg8 speelt maar promoveert tot dame, wit een aftrekschaak heeft en de dame wint. Zo ver kwam het niet want wit gaf op en we hadden zeker een gelijkspel in handen. En tja, dan nu over naar het drama van de dag…

Martin van Dommelen mag zoals wel eens eerder gebeurd is in wedstrijden tegen Amersfoort, de strijd aangaan met Dimitri van Leent. Gegarandeerd dat je tot het uiterste moet gaan om een resultaat neer te kunnen zetten. En Martin heeft dan ook nog niet zijn beste fysieke dag, en mag ik al voor de wedstrijd van hem vernemen dat ik niet al te hoge verwachtingen mag hebben. Zo’n verhaal kwam me al bekend voor uit de eerste ronde toen Maarten ook niet in beste doen was, maar toen wel op de rand van winst kwam. Maar Martin gaat het gevecht ook nu niet niet uit de weg en er ontwikkelt zich een strijd die op beide flanken gevoerd wordt. Van Leent posteert binnen 15 zetten een zeer vervelende pion op a3, een verkapte uitnodiging om daar mat te worden gezet. Maar Martin heeft op de koningsvleugel zijn oog laten vallen op de overbekende h7-pion. En nadat deze pion van het bord verdwenen is lijkt Martin daar gelijk van te kunnen profiteren, maar vergeet hij toe te slaan en levert een pion in. Dan volgt een tijdnoodfase waarin Martin ongeveer 20 zetten moet doen in de laatste 2-4 minuten die hij heeft, de seconden tikken sneller weg dan je denkt. Het is zelfs zo erg dat, terwijl ik sta te kijken, hij met 1 seconde op de klok heel relaxed zijn zet doet. Ach, en dan heb je er weer 30 seconden bij, en heb je weer tijd om na te denken. Maar Van Leent lijkt ook niet de beslissende winstweg te kunnen vinden, dreigingen zijn er genoeg maar een sluitend plan komt niet op het bord. En terwijl Martin in tweede tijdsperiode al weer de meeste tijd heeft verbruikt is de stelling intussen verloren… maar: Dimitri begint na te denken en te zoeken en te zwoegen en te kraken en te steunen, hij lijkt het niet kunnen vinden, waar is die winst. Op het bord, die ene zet, het is gewonnen, maar hoe, en de tijd tikt door, intussen zo ver dat hij al minder tijd heeft dan Martin, en dan opeens die koning… niet aanraken, neeeee. Maar het is al gebeurd, omdat hij zo niet weet wat hij moet doen speelt hij de koning, en BAM de partij is over. Net dat ene stuk dat hij niet moest spelen, speelt hij toch en Martin kan binnen twee zetten mat geven. Het is dramatisch, maar het komt uiteraard vaak genoeg voor, en nu kregen wij daarmee de winst in de schoot geworpen. Maar als de winst in de partij zo voor het oprapen ligt moet je daadkrachtig zijn, en dat was Van Leent vandaag niet.



De teleurstelling was uiteraard groot, en volgens mij was het team twee minuten na deze partij uit de speelzaal verdwenen, een felicitatie heb ik van een teamleider niet ontvangen. Ook op de slechtste momenten moet de sportiviteit hoog in het vaandel staan. Hoogstwaarschijnlijk komen we elkaar nog wel vaker tegen, en laten we hopen dat we dan weer zo’n spannende strijd te zien krijgen. We hebben onze eerste overwinning behaald, de nul is weggepoetst, laten we hopen dat er meer goede wedstrijden volgen. Om een quote van Marcel te gebruiken: in deze klasse spelen tenminste 2100-spelers die wel fouten maken. En daarmee gaan we opgewekt de volgende ronde tegemoet.

foto's op Facebook | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Degelijke overwinning

Stefan Kuipers

Na onze fraaie start was het zaak om deze goede lijn door te zetten en geen fouten te maken tegen de op papier zwakkere teams. Zonder Maarten Solleveld, maar met Tom Meurs speelden we de eerste thuiswedstrijd in onze nieuwe locatie Denksportcentrum Noord tegen het Haagse DD.

De avond ervoor hebben enkele spelers in de kroeg nog even warmgedraaid met wat blitzpartijen. Op het eerste bord kwam dat voor Merijn van Delft meteen goed van pas tegen Peter Gelpke. Hij werd geconfronteerd met de Reti en had op vrijdagavond een wijze les geleerd die hij meteen toe kon passen. Daarna was het een kwestie van stukken ontwikkelen, even achteruitschaken en dan toeslaan, een strakke overwinning!


Peter Gelpkes analyse op de site van DD

Op het tweede bord speelde Stefan Kuipers met wit tegen John van der Wiel. De opening zag er al snel wat ongebruikelijk uit, maar door een fout van zwart zag het er ineens wel heel goed uit voor Kuipers. Door slecht spel van zijn tegenstander wist Van der Wiel echter goed te counteren en werd het uiteindelijk een kansloze nul.

Op bord 3 had Alexander Kabatianski weinig moeite met Arie Werksma. Hij had al een overwicht in het centrum, maar door op de damevleugel ook aan te vallen, wist hij zijn centrumpionnen even later allemaal naar voren te krijgen. Wit kon alleen nog maar machteloos toe kijken en moest even later de handdoek in de ring gooien.

Thomas Beerdsen verloor in de opening al snel een pion door onnauwkeurig spel tegen Edgar Blokhuis op bord vier. Aangezien Thomas erom bekendstaat zich altijd terug te knokken uit slechte stellingen, konden we ons nog niet echt zorgen maken. Het tempo iets omhoog, wat rommelen, de stelling een beetje uit balans brengen en Blokhuis zag de weg naar de winst niet meer. Gezien de opening, een knappe remise.

Sjef Rijnaarts offerde op het vijfde bord al snel in de opening een pion tegen Maarten van Zetten, maar dit bleek ‘verkeerd getimed en incorrect’. Hij probeerde zo actief mogelijk verder te spelen en dat hielp, want zijn tegenstander ging voor een zetherhaling in duidelijk betere stelling.

Op het zesde bord had Tim Lammens tegen Rogier van Egmond misschien wel de meest frustrerende partij. Al vrij snel stond hij erg comfortabel en leek hij een strakke overwinning te gaan boeken. Maar zijn tegenstander was taai, erg taai. Het grootste deel van de partij met een pion meer gespeeld, maar het helaas niet kunnen verzilveren. Goed verdedigd door Van Egmond, slechts een remise voor Tim. Slot van deze partij op YouTube

Nico Zwirs op bord 7 had een partij zoals we die van hem gewend zijn tegen Ronald Dickhoff. De opening was misschien niet optimaal gespeeld, maar zag er alsnog erg fraai uit met aanval vanaf beide flanken. Nauwkeurig en thematisch spel, gevolgd door een dame-offer, zorgde voor een matnet waar wit niet uit wist te ontsnappen.


Slot van deze partij op YouTube

Arthur van de Oudeweetering mocht zijn pet line tegen het Jaenisch spelen tegen Lars Vistisen. Maar al snel werd hij verrast en dook de denktank in. Hij wist de juiste voortzetting te vinden en kreeg zijn tegenstander al snel onder druk, wat eindelijk resulteerde in materiaalwinst. Daarna even de stukken goed neerzetten en opnieuw toeslaan voor nog meer materiaalwinst en het punt in de partij.

Ook Armen Hachijan speelde met zwart een partij zoals we die van hem gewend zijn tegen Gerrit Prakken op het negende bord. In het Konings-Indisch ruilde hij de juiste stukken, bemachtigde de juiste velden en kwam toen ineens via de b-lijn naar binnen walsen. De witte stelling was aan flarden en wit besloot tijdig op te geven.

Op het tiende bord speelde Tom Meurs sinds lange tijd weer een potje mee tegen Martijn Otten. In de opening ging het er nog vrij degelijk aan toe, maar daarna werd de knuppel in het hoenderhok gegooid. Tom ging volle bak naar voren en Otten miste een paar goede verdedigingen en zag geen andere keus dan het met zijn koning op een lopen te zetten. Na de koning het halve bord over gejaagd te hebben, kon hij hem uiteindelijk mat zetten.



Al met al een degelijke 7,5-2,5 overwinning en daarmee zijn we nog steeds goed op koers voor het kampioenschap.

foto's op Facebook | foto's op Google+ | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Arthurs ChessVibes-bijdragen gebundeld

De bijdragen van Schaakstad Apeldoorn-speler Arthur van de Oudeweetering aan ChessVibes zijn als bundel verschenen bij New in Chess: Improve Your Chess Pattern Recognition: Key Moves and Motifs in the Middlegame

Live partijen EKJ vanaf 12.00 uur

Let op: wegens het terugschakelen naar de standaardtijd (ook wel wintertijd), zijn de partijen van de resterende ronden van het EK Jeugd in Georgië rechtstreeks te volgen vanaf 12.00 uur.

Indeling en resultaten... | live partijen | 'Uitzendingen' (nieuwsblog)

Thomas live te volgen vanaf 13.00 uur

Na de knotsgekke overwinning in ronde 3 staat Thomas nu op 2,5 uit 3 op het EK in Georgië.
Vanmiddag is hij vanaf 13.00 uur (15.00 uur in Batumi) live te volgen via:
http://www.chessdom.com/2014-european-youth-championships-u14-u16-u18-live/
Hij speelt tegen Andreas Kelires uit Cyprus (2395).

Eerdere partijen zijn na te spelen op: http://www.lisb.nl/images/stories/partijen/2014ekjeugd/dgt_chesstheatre.htm

De resultaten van de Nederlanders zijn gedetailleerd te bekijken op:
http://chess-results.com/tnr144973.aspx?lan=1&art=25&fedb=NED&fed=NED&turdet=YES&flag=30&wi=984

Verslagen en foto's van het EK Jeugd zijn te vinden op het blog van de Nederlandse delegatie: http://schaakuitzendingen.blogspot.nl/

De vader van Eelke de Boer doet uitgebreid verslag op:http://www.schaakvaderverhalen.blogspot.nl/

Thomas' partijen openen in nieuw venster of tabblad
Thomas' partijen in pgn

De Enkelband-App

Henk Vinkes

Na een jaar in de kelder van de K.N.S.B. competitie alle tegenstanders aan onze zegekar te hebben gebonden was het tijd om de krachten weer te meten met de teams op de begane grond. Dat we alle wedstrijden het vorige seizoen hadden gewonnen was een bewijs dat we thuishoren op een net iets hoger niveau. Maar of we na dit seizoen kunnen zeggen dat dat terecht is zal moeten blijken. De krachtsverhoudingen lijken redelijk in evenwicht en we moeten er in kunnen slagen om ons te handhaven. Temeer omdat Thomas Beerdsen zijn verwachte overstap naar het eerste team heeft gemaakt, voor ons een aderlating, maar laten we hopen dat hij het eerste team goed kan helpen op weg naar de zolder. Hij zit trouwens maar een verdieping hoger in de eerste klasse, dus we kunnen hem zo weer naar beneden roepen ☺

Op dat niveau van de eerste verdieping bivakkeerde Soest het vorig seizoen ook. SSC 1922 uit Soest, en uitgerekend tegen dat team mochten we laten zien of we het nog konden in de tweede klasse. De Degradant tegen de Promovendus, we hadden ons een leukere tegenstander gewenst, maar ook deze horde moet je nemen. Op papier was het verschil te overzien, maar zoals altijd wordt de rekening pas aan het einde van het diner overhandigd. Nadat de nodige vakantieverhalen, perikelen en dergelijke waren uitgewisseld konden we beginnen. Wie zou de kar met paarden voor ons gaan trekken?

Dat was zeker niet Erik Smit want in de kortste partij van de dag wist hij niet meer te bereiken dan remise. Met het Dame gambiet dat op het bord kwam werd in de opening niet veel bereikt. Een remise was aanstaande, maar Roderick Loeber wilde toch nog een beetje spanning in de strijd brengen. Daar was het moment dat Erik dacht beter te staan, alleen had hij de zet 18… Lxg2 totaal over het hoofd gezien. Als zwart deze zet niet doet staat Erik natuurlijk beter, maar zover laat zwart het niet komen. Nadat Erik zich een pion toe-eigent biedt hij gelijk remise aan, want eeuwig schaak kan hij niet ontlopen. De eerste score staat op de formulieren.

Als je jezelf enorm voor de kop slaat omdat je op de tweede zet al volgens eigen zeggen een blunder begaat, kan en zal het waarschijnlijk niet meer goed komen in de partij. Voorbereiding of niet, na drie zetten opgezadeld zitten met een dubbelpion is zwaar kloten! Je hebt een gapend gat om je koning zitten en de rokade kun je voorlopig ook wel op je Holluh Bolluh Gijsbuik schrijven. Hoe moet je dan verder gaan in zo’n partij, vraag het Freddie want die heeft er ruime ervaring mee, wij wensen u veel succes met verwerken van zijn reactie… Een klaagzang die tot ver in de avond te horen moet zijn geweest, want hij baalt er enorm van. Niet verwonderlijk, omdat hij in de partij eigenlijk niets meer te vertellen heeft. Overleven is het devies, maar de schade die hij over zichzelf berokkend heeft, geeft niet veel hoop. De dubbelpion wordt ten koste van een pion uit de weggeruimd door Eric de Haan en niet al te lang daarna moet hij een tweede pion inleveren. Ook voor Freddie iets teveel van het goede en hij staakt de ongelijke strijd. Het is duidelijk dat het geen makkelijke middag gaat worden.

Terwijl draaideurovertreder H.E. te S. zich constant weer vertoont in de analyseruimte, vecht Mark om zijn partij remise te houden. Binnen de tien zetten is het hele centrum ontdaan van pionnen en begint de witte dame gevaarlijk in de zwarte stelling rond te dwalen. Gelukkig weet hij dit gevaar een beetje in te dammen en de dame terug te drijven, maar hij moet daar wel zijn rokade voor opgeven. Maar het gevolg van de open stelling is dat nu de koning het zwaar te verduren gaat krijgen. Out in the Wild, zouden de Fransen zeggen, maar Mark zal er niet vrolijker van worden. Als alle lichte stukken het strijdtoneel hebben verlaten gaat Max Viergever vol in de aanval met de torens en de dame. Mark heeft geen schijn van kans en kan op diverse manieren mat worden gezet, dat is wat zijn tegenstander nog net vergeet. Maar de partij is toch al verloren en niet veel later geeft Mark op. Een rechttoe rechtaan nederlaag komt hard aan. Oh, wacht even: heb je hem weer, hey H.E. te S. terug naar je bord, je mag hier niet komen!! Het wordt tijd voor een enkelband.

Het loopt langzaam naar de tijdcontroles van de veertig zetten en Martin is al urenlang bezig zijn stelling overeind te houden. Als een buitenstaander het van een afstand zou bekijken had hij allang de hoop opgegeven. Maar niet Martin, zelfs als hij met zijn snufferd strak tegen het asfalt gedrukt zou zijn gaat hij gewoon door en weet dan zowaar op zijn vakantie nog het juiste tegeltje voor de teamcaptain te vinden! Rush On! Maar hij speelt tegen Reynir Helgason die in de traditie van de mooiste IJslandse sagen Martin totaal probeert te overrompelen. En het ziet er dan ook naar uit dat de beslissing in de partij snel valt. Op alle flanken probeert Helgason de aanval er door te krijgen. Maar wat blijkt: Martin doet eigenlijk alles goed in de verdediging, en wat op het oog een verloren zaak lijkt, valt best wel mee. Niet dat hij het tij kan keren en voor de overwinning kan gaan, de remise ligt net achter de aanvalslinie. Helgason dreigt gevaarlijk met de pion door te stoten, maar Martin daarentegen weet met de g-pion door te stoten. Helgason moet zelfs zijn toren daarvoor inleveren, en denkt er dan met de overwinning van door te kunnen gaan. En dat lukt hem ook nog want als Martin net even iets meer tijd had genomen had hij hoogstwaarschijnlijk een hele mooie remise variant gevonden, beginnend met Tc2. Maar hij zag het helaas niet en nu loopt de witte pion wel door. Jammer, want hij had deze remise absoluut verdiend.

We beginnen al gevaarlijk dichtbij een nederlaag te komen in de eerste wedstrijd van het seizoen. En Marcel kan daar ook niet veel aan bijdragen. Wel probeert hij tactisch het bord verkeerd neer te leggen, maar zelfs die truc wordt door Adriaan de Jongh op de eerste zet doorzien. In een Caro-Kann opening zet hij al zijn pijlen op de damevleugel, de pionnen komen en groupe naar voren. Maar de g-pion heeft teveel aspiraties en zal verder in de partij de schlemiel van de dag worden, hij is niet meer te handhaven. Er ontwikkelt zich dan een soort loopgravengevecht achter de paaltjes, maar Marcel heeft de minste bewegingsvrijheid, mede vanwege die verloren pion. Langzaam maar zeker gaat De Jongh die voorsprong uitbreiden en Marcel moet lijdzaam toezien hoe de partij hem uit de handen glipt. Als de dame meedogenloos de witte stelling binnenvalt, is het voorbij en kan Marcel niets anders doen dan opgeven. Daarmee is de wedstrijd ook verloren, want Soest komt met deze overwinning op 4½ punt. Maar we hebben nog drie verstekelingen zonder enkelband rondlopen!

En dan beginnen we maar gelijk bij de meest avontuurlijke verstekeling van het hele gezelschap: Nikolai Kabanof. Tegenwoordig in het bezit van een Kabbie Kabbie, dus succes verzekerd dat hij altijd op tijd bij de zaal aanwezig is. Naar verluid was het desondanks weer een gedenkwaardige rit naar Soest. En in de partij zat de schwung er ook behoorlijk in, want binnen de kortste keren staat het hele bord in brand en het vooruitzicht is veelbelovend voor Nikolai. Nou weet je natuurlijk bij hem nooit wat er zich echt afspeelt maar het is wel een feest om te zien wat er allemaal mogelijk lijkt te zijn. Mat onderaan het bord, een koning die verstikkend is ingemetseld op b1, en om hem heen dansen alle stukken heen en weer. Met andere woorden, en voor vele zeer herkenbaar: Nikolai speelt weer in ons tweede team! Het is chaos alom en de kansen keren met elke vijf zetten die gedaan worden. Forrest Gump zou zeggen: You never know what you're gonna get! De dreigingen gaan over en weer, en tegen de tijdcontrole is de spanning om te snijden. Toch lijkt Nikolai aan het kortste eindje te trekken, mede omdat hij er ook een stuk tegen aan heeft gegooid. Maar de chaos op het bord heeft ook zijn invloed op Jos Nooijen die ook geen overzicht meer heeft. Op een Kabaniaanse manier wint Nikolai het stuk weer terug en dan besluiten ze kort voordat er een of andere vlag gaat vallen tot remise. Misschien ook maar beter zo, geen van beiden had waarschijnlijk het recht deze partij te winnen.

Konden we dan misschien nog in aanmerking komen om een echt vol punt te scoren? De eerste die daar aanspraak op zou kunnen maken is Maarten Beekhuis, toen hij mij thuis kwam vertelde hij dat hij niet echt zo’n zin had vandaag. Ik had de stille hoop dat de partij hem daar doorheen zou slepen en dat de zin vanzelf weer terug zou komen. Het was in het begin niet echt een bijster spectaculaire partij, klinkt misschien afgezaagd maar het was een typische Maarten-partij. Hoe hij het voor elkaar krijgt is meestal niet te achterhalen, maar Maarten weet zich wel een voordeel toe te eigenen in de partij. En dat voordeel groeit steeds verder, maar net op het moment van oogsten lijkt hij er geen zin meer in te hebben. Hij mist de beslissende zet waarmee de uitslag een vriendelijker aanzien voor ons had kunnen krijgen. Maarten ruilt af naar een eindspel waar hij nog wel steeds een klein voordeel heeft, maar hij weet het er niet uit te halen. Er resteert een loper-eindspel met ongelijke lopers dat binnen de kortste keren remise wordt gegeven. Weer geen vol punt.

Iemand Henk Eleveld gezien? Helaas mogen er vrijwel geen elektronische apparaten meer in de speelzaal worden meegenomen, want anders hadden we met de Teeven-app hem zo op kunnen sporen. Die enkelbandjes zijn ideaal tegenwoordig, je kan er track-and-trace mee doen via de iPad, stroomstootjes geven als hij verkeerde zetten dreigt te doen etc. Even snel een eindspel-DVD uploaden, en ga zo maar door. Maar de wedstrijdleider had veel van deze gadgets in de smiezen en sommeerde hem onder dreiging van een tasergun terug te gaan naar de zaal. Aldaar was hij heerlijk bezig de ene na de andere heerlijke voortzetting in de partij te doen. Hij had er vandaag wel zin in, en de opbrengst die hij er uithaalde was meer dan voldoende. De ene juiste zet na de andere werd via zet-app uit de hoge hoed getoverd. Grootmeesterlijk wist hij twee pionnen voordeel over te houden uit de schermutselingen. En die moesten wel genoeg zijn voor winst, toch?? O.k. een pion moest hij op den duur wel teruggeven, maar dan nog had hij de winst voor het grijpen. Nee, nee, neeeee hoe kan hij nu die pion verliezen… Henk begrijpt zelf ook niet hoe hij de pion weggeeft, en dan blijft er een theoretisch remise-eindspel over. Zesde rij, en meer van die Blah blah, lekker hoor maar het is niet genoeg voor winst. Dus kan hij weer opnieuw beginnen want zwart moet natuurlijk wel bewijzen dat het inderdaad remise is. Lang weet René Buisman de juiste zetten te vinden die niet verliezen, maar opgejaagd door de klok begaat hij dan toch de fout waar Henk Eleveld op heeft gewacht. En nu laat hij die kans niet lopen. Eindelijk kan hij de elementaire uitvoering van bruggetje bouwen in praktijk brengen. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar na bijna zes uur is de enkelband gebroken en hebben we dan eindelijk ook onze winstpartij.

Dat was wel noodzakelijk want om zonder winstpartij huiswaarts te keren is niet zo fijn. Wel hadden we de eerste wedstrijd verloren, maar gezien de status van beide teams was dit wel een terechte uitslag. Hoopvol is wel dat we zeker kansen hebben gehad op een beter resultaat. Laten we ervoor zorgen dat we die hoop de volgende wedstrijd gelijk ten uitvoer brengen. Het potentieel is er!

Alle partijen in pgn

Eerste stap richting Meesterklasse

Armen Hachijan

Schaakstad Apeldoorn is het nieuwe seizoen goed begonnen. Nadat we vorig seizoen onfortuinlijk degradeerden uit de Meesterklasse, zijn we erop gebrand om ons terug te knokken op het hoogste podium. De eerste wedstrijd was ook meteen een belangrijke: tegen HWP Sas van Gent. Op rating ontliepen de twee teams elkaar nauwelijks met een gemiddelde voordeel van drie punten voor HWP. Het beloofde dus een spannende wedstrijd te worden en dat werd het inderdaad.

Nadat Merijn van Delft in een vooruitgespeelde partij met wit Koen Leenhouts naar remise liet glippen, stonden we al ‘achter’ voordat de wedstrijd goed en wel begonnen was. Het eerste resultaat viel net voor de tijdcontrole. Armen Hachijan liet zich in tijdnood verrassen door Thibaut Maenhout in een stelling waarbij het zeker nog niet duidelijk was wat het zou worden – en zo werd het eerste puntje binnengehaald voor HWP. Ongeveer tien minuten later trok Thomas Beerdsen echter de stand gelijk na het knap wegspelen van Tom Piceu in een open stelling waarin hij een minimaal voordeeltje had. Op de overige borden werden er nog partijen gespeeld en het leek erop dat de wedstrijd in een gelijkspel zou eindigen.

Op het eerste bord speelde Nico Zwirs knap remise tegen Paul Motwani, wat gezien het partijverloop wel een terechte uitslag was. Op bord 9 speelde Sjef Rijnaarts zijn tegenstander Adrian Roos de gehele partij zoek, maar na een blunder verloor hij de kwaliteit en was het maar de vraag of hij de partij nog wel kon winnen. Dit lukte toch en dat was een goede stap naar de overwinning. Op bord 6 eindigde de partij tussen Stefan Kuipers en Helmut Cardon in remise, wat wel terecht was, hoewel Stefan wel wat druk had. Op het vijfde bord kwam Alexander Kabatianski sterk uit de opening, zo leek het. In het middenspel had zijn tegenstander echter wel een klein positioneel voordeeltje, maar dit kon hij niet verzilveren.

Speciaal voor deze wedstrijd had HWP GM Attila Czebe opgeroepen en Tim Lammens mocht hem – op het tweede bord – bestrijden met de zwarte stukken. Dit deed hij prima en in een ingewikkelde partij kwam hij gewonnen te staan, maar in tijdnood liet hij het naar remise glippen.

Op bord 4 en 10 hadden we twee mooie meevallers. Maarten Solleveld had het met zwart moeilijk tegen Thibaut Vandenbussche, kwam sterk terug en had in het eindspel zelfs een klein voordeel, maar toch werd het remise.



De partij tussen Arthur van de Oudeweetering en Johan Goormachtigh leek in remise te eindigen, maar Arthur, die Sjef zag zuchten nadat deze een kwaliteit verloor, besloot zijn tegenstander nog even op de proef te stellen en dit wierp zijn vruchten af.



Al met al een mooi begin met een 6-4 overwinning op de directe concurrent. Desalniettemin zijn er nog wel acht wedstrijden te gaan en zullen we onze concentratie moeten zien vast te houden willen we terugpromoveren naar de Meesterklasse.

't Andere verslag | foto's op Facebook | foto's op Google+

Beelden HWP SvG – Schaakstad Apeldoorn

Te gast bij HWP Sas van Gent in MFC de Statie

HWP SvG – Schaakstad: vooralsnog remise

In het kader van de eerste ronde van de KNSB-competitie is in Sas van Gent de wedstrijd Merijn van Delft – Koen Leenhouts vooruitgespeeld.

Seizoen 2014–2015

Indeling KNSB-competitie 2014–2015

• Indeling 2014–2015
• Schema competitie en indeling