De bijdragen van Schaakstad Apeldoorn-speler Arthur van de Oudeweetering aan ChessVibes zijn als bundel verschenen bij New in Chess: Improve Your Chess Pattern Recognition: Key Moves and Motifs in the Middlegame
donderdag 30 oktober 2014
maandag 27 oktober 2014
Live partijen EKJ vanaf 12.00 uur
Let op: wegens het terugschakelen naar de standaardtijd (ook wel wintertijd), zijn de partijen van de resterende ronden van het EK Jeugd in Georgië rechtstreeks te volgen vanaf 12.00 uur.
Indeling en resultaten... | live partijen | 'Uitzendingen' (nieuwsblog)
woensdag 22 oktober 2014
Thomas live te volgen vanaf 13.00 uur
Na de knotsgekke overwinning in ronde 3 staat Thomas nu op 2,5 uit 3 op het EK in Georgië.
Vanmiddag is hij vanaf 13.00 uur (15.00 uur in Batumi) live te volgen via:
http://www.chessdom.com/2014-european-youth-championships-u14-u16-u18-live/
Hij speelt tegen Andreas Kelires uit Cyprus (2395).
Eerdere partijen zijn na te spelen op: http://www.lisb.nl/images/stories/partijen/2014ekjeugd/dgt_chesstheatre.htm
De resultaten van de Nederlanders zijn gedetailleerd te bekijken op:
http://chess-results.com/tnr144973.aspx?lan=1&art=25&fedb=NED&fed=NED&turdet=YES&flag=30&wi=984
Verslagen en foto's van het EK Jeugd zijn te vinden op het blog van de Nederlandse delegatie: http://schaakuitzendingen.blogspot.nl/
De vader van Eelke de Boer doet uitgebreid verslag op:http://www.schaakvaderverhalen.blogspot.nl/
Thomas' partijen openen in nieuw venster of tabblad
Thomas' partijen in pgn
zondag 12 oktober 2014
De Enkelband-App
Henk Vinkes
Alle partijen in pgn
Na een jaar in de kelder van de K.N.S.B. competitie alle tegenstanders aan onze zegekar te hebben gebonden was het tijd om de krachten weer te meten met de teams op de begane grond. Dat we alle wedstrijden het vorige seizoen hadden gewonnen was een bewijs dat we thuishoren op een net iets hoger niveau. Maar of we na dit seizoen kunnen zeggen dat dat terecht is zal moeten blijken. De krachtsverhoudingen lijken redelijk in evenwicht en we moeten er in kunnen slagen om ons te handhaven. Temeer omdat Thomas Beerdsen zijn verwachte overstap naar het eerste team heeft gemaakt, voor ons een aderlating, maar laten we hopen dat hij het eerste team goed kan helpen op weg naar de zolder. Hij zit trouwens maar een verdieping hoger in de eerste klasse, dus we kunnen hem zo weer naar beneden roepen ☺
Op dat niveau van de eerste verdieping bivakkeerde Soest het vorig seizoen ook. SSC 1922 uit Soest, en uitgerekend tegen dat team mochten we laten zien of we het nog konden in de tweede klasse. De Degradant tegen de Promovendus, we hadden ons een leukere tegenstander gewenst, maar ook deze horde moet je nemen. Op papier was het verschil te overzien, maar zoals altijd wordt de rekening pas aan het einde van het diner overhandigd. Nadat de nodige vakantieverhalen, perikelen en dergelijke waren uitgewisseld konden we beginnen. Wie zou de kar met paarden voor ons gaan trekken?
Dat was zeker niet Erik Smit want in de kortste partij van de dag wist hij niet meer te bereiken dan remise. Met het Dame gambiet dat op het bord kwam werd in de opening niet veel bereikt. Een remise was aanstaande, maar Roderick Loeber wilde toch nog een beetje spanning in de strijd brengen. Daar was het moment dat Erik dacht beter te staan, alleen had hij de zet 18… Lxg2 totaal over het hoofd gezien. Als zwart deze zet niet doet staat Erik natuurlijk beter, maar zover laat zwart het niet komen. Nadat Erik zich een pion toe-eigent biedt hij gelijk remise aan, want eeuwig schaak kan hij niet ontlopen. De eerste score staat op de formulieren.
Als je jezelf enorm voor de kop slaat omdat je op de tweede zet al volgens eigen zeggen een blunder begaat, kan en zal het waarschijnlijk niet meer goed komen in de partij. Voorbereiding of niet, na drie zetten opgezadeld zitten met een dubbelpion is zwaar kloten! Je hebt een gapend gat om je koning zitten en de rokade kun je voorlopig ook wel op je Holluh Bolluh Gijsbuik schrijven. Hoe moet je dan verder gaan in zo’n partij, vraag het Freddie want die heeft er ruime ervaring mee, wij wensen u veel succes met verwerken van zijn reactie… Een klaagzang die tot ver in de avond te horen moet zijn geweest, want hij baalt er enorm van. Niet verwonderlijk, omdat hij in de partij eigenlijk niets meer te vertellen heeft. Overleven is het devies, maar de schade die hij over zichzelf berokkend heeft, geeft niet veel hoop. De dubbelpion wordt ten koste van een pion uit de weggeruimd door Eric de Haan en niet al te lang daarna moet hij een tweede pion inleveren. Ook voor Freddie iets teveel van het goede en hij staakt de ongelijke strijd. Het is duidelijk dat het geen makkelijke middag gaat worden.
Terwijl draaideurovertreder H.E. te S. zich constant weer vertoont in de analyseruimte, vecht Mark om zijn partij remise te houden. Binnen de tien zetten is het hele centrum ontdaan van pionnen en begint de witte dame gevaarlijk in de zwarte stelling rond te dwalen. Gelukkig weet hij dit gevaar een beetje in te dammen en de dame terug te drijven, maar hij moet daar wel zijn rokade voor opgeven. Maar het gevolg van de open stelling is dat nu de koning het zwaar te verduren gaat krijgen. Out in the Wild, zouden de Fransen zeggen, maar Mark zal er niet vrolijker van worden. Als alle lichte stukken het strijdtoneel hebben verlaten gaat Max Viergever vol in de aanval met de torens en de dame. Mark heeft geen schijn van kans en kan op diverse manieren mat worden gezet, dat is wat zijn tegenstander nog net vergeet. Maar de partij is toch al verloren en niet veel later geeft Mark op. Een rechttoe rechtaan nederlaag komt hard aan. Oh, wacht even: heb je hem weer, hey H.E. te S. terug naar je bord, je mag hier niet komen!! Het wordt tijd voor een enkelband.
Het loopt langzaam naar de tijdcontroles van de veertig zetten en Martin is al urenlang bezig zijn stelling overeind te houden. Als een buitenstaander het van een afstand zou bekijken had hij allang de hoop opgegeven. Maar niet Martin, zelfs als hij met zijn snufferd strak tegen het asfalt gedrukt zou zijn gaat hij gewoon door en weet dan zowaar op zijn vakantie nog het juiste tegeltje voor de teamcaptain te vinden! Rush On! Maar hij speelt tegen Reynir Helgason die in de traditie van de mooiste IJslandse sagen Martin totaal probeert te overrompelen. En het ziet er dan ook naar uit dat de beslissing in de partij snel valt. Op alle flanken probeert Helgason de aanval er door te krijgen. Maar wat blijkt: Martin doet eigenlijk alles goed in de verdediging, en wat op het oog een verloren zaak lijkt, valt best wel mee. Niet dat hij het tij kan keren en voor de overwinning kan gaan, de remise ligt net achter de aanvalslinie. Helgason dreigt gevaarlijk met de pion door te stoten, maar Martin daarentegen weet met de g-pion door te stoten. Helgason moet zelfs zijn toren daarvoor inleveren, en denkt er dan met de overwinning van door te kunnen gaan. En dat lukt hem ook nog want als Martin net even iets meer tijd had genomen had hij hoogstwaarschijnlijk een hele mooie remise variant gevonden, beginnend met Tc2. Maar hij zag het helaas niet en nu loopt de witte pion wel door. Jammer, want hij had deze remise absoluut verdiend.
We beginnen al gevaarlijk dichtbij een nederlaag te komen in de eerste wedstrijd van het seizoen. En Marcel kan daar ook niet veel aan bijdragen. Wel probeert hij tactisch het bord verkeerd neer te leggen, maar zelfs die truc wordt door Adriaan de Jongh op de eerste zet doorzien. In een Caro-Kann opening zet hij al zijn pijlen op de damevleugel, de pionnen komen en groupe naar voren. Maar de g-pion heeft teveel aspiraties en zal verder in de partij de schlemiel van de dag worden, hij is niet meer te handhaven. Er ontwikkelt zich dan een soort loopgravengevecht achter de paaltjes, maar Marcel heeft de minste bewegingsvrijheid, mede vanwege die verloren pion. Langzaam maar zeker gaat De Jongh die voorsprong uitbreiden en Marcel moet lijdzaam toezien hoe de partij hem uit de handen glipt. Als de dame meedogenloos de witte stelling binnenvalt, is het voorbij en kan Marcel niets anders doen dan opgeven. Daarmee is de wedstrijd ook verloren, want Soest komt met deze overwinning op 4½ punt. Maar we hebben nog drie verstekelingen zonder enkelband rondlopen!
En dan beginnen we maar gelijk bij de meest avontuurlijke verstekeling van het hele gezelschap: Nikolai Kabanof. Tegenwoordig in het bezit van een Kabbie Kabbie, dus succes verzekerd dat hij altijd op tijd bij de zaal aanwezig is. Naar verluid was het desondanks weer een gedenkwaardige rit naar Soest. En in de partij zat de schwung er ook behoorlijk in, want binnen de kortste keren staat het hele bord in brand en het vooruitzicht is veelbelovend voor Nikolai. Nou weet je natuurlijk bij hem nooit wat er zich echt afspeelt maar het is wel een feest om te zien wat er allemaal mogelijk lijkt te zijn. Mat onderaan het bord, een koning die verstikkend is ingemetseld op b1, en om hem heen dansen alle stukken heen en weer. Met andere woorden, en voor vele zeer herkenbaar: Nikolai speelt weer in ons tweede team! Het is chaos alom en de kansen keren met elke vijf zetten die gedaan worden. Forrest Gump zou zeggen: You never know what you're gonna get! De dreigingen gaan over en weer, en tegen de tijdcontrole is de spanning om te snijden. Toch lijkt Nikolai aan het kortste eindje te trekken, mede omdat hij er ook een stuk tegen aan heeft gegooid. Maar de chaos op het bord heeft ook zijn invloed op Jos Nooijen die ook geen overzicht meer heeft. Op een Kabaniaanse manier wint Nikolai het stuk weer terug en dan besluiten ze kort voordat er een of andere vlag gaat vallen tot remise. Misschien ook maar beter zo, geen van beiden had waarschijnlijk het recht deze partij te winnen.
Konden we dan misschien nog in aanmerking komen om een echt vol punt te scoren? De eerste die daar aanspraak op zou kunnen maken is Maarten Beekhuis, toen hij mij thuis kwam vertelde hij dat hij niet echt zo’n zin had vandaag. Ik had de stille hoop dat de partij hem daar doorheen zou slepen en dat de zin vanzelf weer terug zou komen. Het was in het begin niet echt een bijster spectaculaire partij, klinkt misschien afgezaagd maar het was een typische Maarten-partij. Hoe hij het voor elkaar krijgt is meestal niet te achterhalen, maar Maarten weet zich wel een voordeel toe te eigenen in de partij. En dat voordeel groeit steeds verder, maar net op het moment van oogsten lijkt hij er geen zin meer in te hebben. Hij mist de beslissende zet waarmee de uitslag een vriendelijker aanzien voor ons had kunnen krijgen. Maarten ruilt af naar een eindspel waar hij nog wel steeds een klein voordeel heeft, maar hij weet het er niet uit te halen. Er resteert een loper-eindspel met ongelijke lopers dat binnen de kortste keren remise wordt gegeven. Weer geen vol punt.
Iemand Henk Eleveld gezien? Helaas mogen er vrijwel geen elektronische apparaten meer in de speelzaal worden meegenomen, want anders hadden we met de Teeven-app hem zo op kunnen sporen. Die enkelbandjes zijn ideaal tegenwoordig, je kan er track-and-trace mee doen via de iPad, stroomstootjes geven als hij verkeerde zetten dreigt te doen etc. Even snel een eindspel-DVD uploaden, en ga zo maar door. Maar de wedstrijdleider had veel van deze gadgets in de smiezen en sommeerde hem onder dreiging van een tasergun terug te gaan naar de zaal. Aldaar was hij heerlijk bezig de ene na de andere heerlijke voortzetting in de partij te doen. Hij had er vandaag wel zin in, en de opbrengst die hij er uithaalde was meer dan voldoende. De ene juiste zet na de andere werd via zet-app uit de hoge hoed getoverd. Grootmeesterlijk wist hij twee pionnen voordeel over te houden uit de schermutselingen. En die moesten wel genoeg zijn voor winst, toch?? O.k. een pion moest hij op den duur wel teruggeven, maar dan nog had hij de winst voor het grijpen. Nee, nee, neeeee hoe kan hij nu die pion verliezen… Henk begrijpt zelf ook niet hoe hij de pion weggeeft, en dan blijft er een theoretisch remise-eindspel over. Zesde rij, en meer van die Blah blah, lekker hoor maar het is niet genoeg voor winst. Dus kan hij weer opnieuw beginnen want zwart moet natuurlijk wel bewijzen dat het inderdaad remise is. Lang weet René Buisman de juiste zetten te vinden die niet verliezen, maar opgejaagd door de klok begaat hij dan toch de fout waar Henk Eleveld op heeft gewacht. En nu laat hij die kans niet lopen. Eindelijk kan hij de elementaire uitvoering van bruggetje bouwen in praktijk brengen. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar na bijna zes uur is de enkelband gebroken en hebben we dan eindelijk ook onze winstpartij.
Dat was wel noodzakelijk want om zonder winstpartij huiswaarts te keren is niet zo fijn. Wel hadden we de eerste wedstrijd verloren, maar gezien de status van beide teams was dit wel een terechte uitslag. Hoopvol is wel dat we zeker kansen hebben gehad op een beter resultaat. Laten we ervoor zorgen dat we die hoop de volgende wedstrijd gelijk ten uitvoer brengen. Het potentieel is er!
Op dat niveau van de eerste verdieping bivakkeerde Soest het vorig seizoen ook. SSC 1922 uit Soest, en uitgerekend tegen dat team mochten we laten zien of we het nog konden in de tweede klasse. De Degradant tegen de Promovendus, we hadden ons een leukere tegenstander gewenst, maar ook deze horde moet je nemen. Op papier was het verschil te overzien, maar zoals altijd wordt de rekening pas aan het einde van het diner overhandigd. Nadat de nodige vakantieverhalen, perikelen en dergelijke waren uitgewisseld konden we beginnen. Wie zou de kar met paarden voor ons gaan trekken?
Dat was zeker niet Erik Smit want in de kortste partij van de dag wist hij niet meer te bereiken dan remise. Met het Dame gambiet dat op het bord kwam werd in de opening niet veel bereikt. Een remise was aanstaande, maar Roderick Loeber wilde toch nog een beetje spanning in de strijd brengen. Daar was het moment dat Erik dacht beter te staan, alleen had hij de zet 18… Lxg2 totaal over het hoofd gezien. Als zwart deze zet niet doet staat Erik natuurlijk beter, maar zover laat zwart het niet komen. Nadat Erik zich een pion toe-eigent biedt hij gelijk remise aan, want eeuwig schaak kan hij niet ontlopen. De eerste score staat op de formulieren.
Als je jezelf enorm voor de kop slaat omdat je op de tweede zet al volgens eigen zeggen een blunder begaat, kan en zal het waarschijnlijk niet meer goed komen in de partij. Voorbereiding of niet, na drie zetten opgezadeld zitten met een dubbelpion is zwaar kloten! Je hebt een gapend gat om je koning zitten en de rokade kun je voorlopig ook wel op je Holluh Bolluh Gijsbuik schrijven. Hoe moet je dan verder gaan in zo’n partij, vraag het Freddie want die heeft er ruime ervaring mee, wij wensen u veel succes met verwerken van zijn reactie… Een klaagzang die tot ver in de avond te horen moet zijn geweest, want hij baalt er enorm van. Niet verwonderlijk, omdat hij in de partij eigenlijk niets meer te vertellen heeft. Overleven is het devies, maar de schade die hij over zichzelf berokkend heeft, geeft niet veel hoop. De dubbelpion wordt ten koste van een pion uit de weggeruimd door Eric de Haan en niet al te lang daarna moet hij een tweede pion inleveren. Ook voor Freddie iets teveel van het goede en hij staakt de ongelijke strijd. Het is duidelijk dat het geen makkelijke middag gaat worden.
Terwijl draaideurovertreder H.E. te S. zich constant weer vertoont in de analyseruimte, vecht Mark om zijn partij remise te houden. Binnen de tien zetten is het hele centrum ontdaan van pionnen en begint de witte dame gevaarlijk in de zwarte stelling rond te dwalen. Gelukkig weet hij dit gevaar een beetje in te dammen en de dame terug te drijven, maar hij moet daar wel zijn rokade voor opgeven. Maar het gevolg van de open stelling is dat nu de koning het zwaar te verduren gaat krijgen. Out in the Wild, zouden de Fransen zeggen, maar Mark zal er niet vrolijker van worden. Als alle lichte stukken het strijdtoneel hebben verlaten gaat Max Viergever vol in de aanval met de torens en de dame. Mark heeft geen schijn van kans en kan op diverse manieren mat worden gezet, dat is wat zijn tegenstander nog net vergeet. Maar de partij is toch al verloren en niet veel later geeft Mark op. Een rechttoe rechtaan nederlaag komt hard aan. Oh, wacht even: heb je hem weer, hey H.E. te S. terug naar je bord, je mag hier niet komen!! Het wordt tijd voor een enkelband.
Het loopt langzaam naar de tijdcontroles van de veertig zetten en Martin is al urenlang bezig zijn stelling overeind te houden. Als een buitenstaander het van een afstand zou bekijken had hij allang de hoop opgegeven. Maar niet Martin, zelfs als hij met zijn snufferd strak tegen het asfalt gedrukt zou zijn gaat hij gewoon door en weet dan zowaar op zijn vakantie nog het juiste tegeltje voor de teamcaptain te vinden! Rush On! Maar hij speelt tegen Reynir Helgason die in de traditie van de mooiste IJslandse sagen Martin totaal probeert te overrompelen. En het ziet er dan ook naar uit dat de beslissing in de partij snel valt. Op alle flanken probeert Helgason de aanval er door te krijgen. Maar wat blijkt: Martin doet eigenlijk alles goed in de verdediging, en wat op het oog een verloren zaak lijkt, valt best wel mee. Niet dat hij het tij kan keren en voor de overwinning kan gaan, de remise ligt net achter de aanvalslinie. Helgason dreigt gevaarlijk met de pion door te stoten, maar Martin daarentegen weet met de g-pion door te stoten. Helgason moet zelfs zijn toren daarvoor inleveren, en denkt er dan met de overwinning van door te kunnen gaan. En dat lukt hem ook nog want als Martin net even iets meer tijd had genomen had hij hoogstwaarschijnlijk een hele mooie remise variant gevonden, beginnend met Tc2. Maar hij zag het helaas niet en nu loopt de witte pion wel door. Jammer, want hij had deze remise absoluut verdiend.
We beginnen al gevaarlijk dichtbij een nederlaag te komen in de eerste wedstrijd van het seizoen. En Marcel kan daar ook niet veel aan bijdragen. Wel probeert hij tactisch het bord verkeerd neer te leggen, maar zelfs die truc wordt door Adriaan de Jongh op de eerste zet doorzien. In een Caro-Kann opening zet hij al zijn pijlen op de damevleugel, de pionnen komen en groupe naar voren. Maar de g-pion heeft teveel aspiraties en zal verder in de partij de schlemiel van de dag worden, hij is niet meer te handhaven. Er ontwikkelt zich dan een soort loopgravengevecht achter de paaltjes, maar Marcel heeft de minste bewegingsvrijheid, mede vanwege die verloren pion. Langzaam maar zeker gaat De Jongh die voorsprong uitbreiden en Marcel moet lijdzaam toezien hoe de partij hem uit de handen glipt. Als de dame meedogenloos de witte stelling binnenvalt, is het voorbij en kan Marcel niets anders doen dan opgeven. Daarmee is de wedstrijd ook verloren, want Soest komt met deze overwinning op 4½ punt. Maar we hebben nog drie verstekelingen zonder enkelband rondlopen!
En dan beginnen we maar gelijk bij de meest avontuurlijke verstekeling van het hele gezelschap: Nikolai Kabanof. Tegenwoordig in het bezit van een Kabbie Kabbie, dus succes verzekerd dat hij altijd op tijd bij de zaal aanwezig is. Naar verluid was het desondanks weer een gedenkwaardige rit naar Soest. En in de partij zat de schwung er ook behoorlijk in, want binnen de kortste keren staat het hele bord in brand en het vooruitzicht is veelbelovend voor Nikolai. Nou weet je natuurlijk bij hem nooit wat er zich echt afspeelt maar het is wel een feest om te zien wat er allemaal mogelijk lijkt te zijn. Mat onderaan het bord, een koning die verstikkend is ingemetseld op b1, en om hem heen dansen alle stukken heen en weer. Met andere woorden, en voor vele zeer herkenbaar: Nikolai speelt weer in ons tweede team! Het is chaos alom en de kansen keren met elke vijf zetten die gedaan worden. Forrest Gump zou zeggen: You never know what you're gonna get! De dreigingen gaan over en weer, en tegen de tijdcontrole is de spanning om te snijden. Toch lijkt Nikolai aan het kortste eindje te trekken, mede omdat hij er ook een stuk tegen aan heeft gegooid. Maar de chaos op het bord heeft ook zijn invloed op Jos Nooijen die ook geen overzicht meer heeft. Op een Kabaniaanse manier wint Nikolai het stuk weer terug en dan besluiten ze kort voordat er een of andere vlag gaat vallen tot remise. Misschien ook maar beter zo, geen van beiden had waarschijnlijk het recht deze partij te winnen.
Konden we dan misschien nog in aanmerking komen om een echt vol punt te scoren? De eerste die daar aanspraak op zou kunnen maken is Maarten Beekhuis, toen hij mij thuis kwam vertelde hij dat hij niet echt zo’n zin had vandaag. Ik had de stille hoop dat de partij hem daar doorheen zou slepen en dat de zin vanzelf weer terug zou komen. Het was in het begin niet echt een bijster spectaculaire partij, klinkt misschien afgezaagd maar het was een typische Maarten-partij. Hoe hij het voor elkaar krijgt is meestal niet te achterhalen, maar Maarten weet zich wel een voordeel toe te eigenen in de partij. En dat voordeel groeit steeds verder, maar net op het moment van oogsten lijkt hij er geen zin meer in te hebben. Hij mist de beslissende zet waarmee de uitslag een vriendelijker aanzien voor ons had kunnen krijgen. Maarten ruilt af naar een eindspel waar hij nog wel steeds een klein voordeel heeft, maar hij weet het er niet uit te halen. Er resteert een loper-eindspel met ongelijke lopers dat binnen de kortste keren remise wordt gegeven. Weer geen vol punt.
Iemand Henk Eleveld gezien? Helaas mogen er vrijwel geen elektronische apparaten meer in de speelzaal worden meegenomen, want anders hadden we met de Teeven-app hem zo op kunnen sporen. Die enkelbandjes zijn ideaal tegenwoordig, je kan er track-and-trace mee doen via de iPad, stroomstootjes geven als hij verkeerde zetten dreigt te doen etc. Even snel een eindspel-DVD uploaden, en ga zo maar door. Maar de wedstrijdleider had veel van deze gadgets in de smiezen en sommeerde hem onder dreiging van een tasergun terug te gaan naar de zaal. Aldaar was hij heerlijk bezig de ene na de andere heerlijke voortzetting in de partij te doen. Hij had er vandaag wel zin in, en de opbrengst die hij er uithaalde was meer dan voldoende. De ene juiste zet na de andere werd via zet-app uit de hoge hoed getoverd. Grootmeesterlijk wist hij twee pionnen voordeel over te houden uit de schermutselingen. En die moesten wel genoeg zijn voor winst, toch?? O.k. een pion moest hij op den duur wel teruggeven, maar dan nog had hij de winst voor het grijpen. Nee, nee, neeeee hoe kan hij nu die pion verliezen… Henk begrijpt zelf ook niet hoe hij de pion weggeeft, en dan blijft er een theoretisch remise-eindspel over. Zesde rij, en meer van die Blah blah, lekker hoor maar het is niet genoeg voor winst. Dus kan hij weer opnieuw beginnen want zwart moet natuurlijk wel bewijzen dat het inderdaad remise is. Lang weet René Buisman de juiste zetten te vinden die niet verliezen, maar opgejaagd door de klok begaat hij dan toch de fout waar Henk Eleveld op heeft gewacht. En nu laat hij die kans niet lopen. Eindelijk kan hij de elementaire uitvoering van bruggetje bouwen in praktijk brengen. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar na bijna zes uur is de enkelband gebroken en hebben we dan eindelijk ook onze winstpartij.
Dat was wel noodzakelijk want om zonder winstpartij huiswaarts te keren is niet zo fijn. Wel hadden we de eerste wedstrijd verloren, maar gezien de status van beide teams was dit wel een terechte uitslag. Hoopvol is wel dat we zeker kansen hebben gehad op een beter resultaat. Laten we ervoor zorgen dat we die hoop de volgende wedstrijd gelijk ten uitvoer brengen. Het potentieel is er!
Alle partijen in pgn
Abonneren op:
Posts (Atom)