Titelstrijd in klasse 1B onverminderd spannend!

Stefan Kuipers

Na een mooie 7-3 overwinning thuis tegen De Toren Arnhem – VSV houden we de aansluiting bij de koploper HWP Sas van Gent. Het verschil is nu slechts één bordpunt en dus kan alles nog gebeuren met twee rondes te gaan in klasse 1B. Waar de wedstrijd tegen De Toren Arnhem – VSV aan het begin van het seizoen gold als eentje die ‘gewoon gewonnen’ moet worden, was het nu zaak om dat ook nog eens met zoveel mogelijk bordpunten te doen.

Op het eerste bord wist Merijn van Delft in de Najdorf zijn tegenstander Mees van Osch een pion af te snoepen. In het eindspel wist hij zijn loperpaar goed te benutten om uiteindelijk door de witte verdediging heen te breken. Dat de zwarte lopers daarbij eerst vakkundig naar d8 en e8 begeleid werden alvorens ze weer te activeren, is volledig in “Van Delft-stijl”.

Op het tweede bord ging Maarten Solleveld de strijd in de Winawer tegen Joost Offringa. Deze stellingen blijven voor mij ongrijpbaar, al leek het lang toch redelijk in balans te zijn. Maarten verwoordde het wat fraaier: “Het middenspel zonder dames blonk uit door ondoorzichtige manoeuvres van beide kanten”. Uiteindelijk zag Joost een tussenzetje over het hoofd, waarna hij niet meer in staat was zijn stelling bij elkaar te houden.


Op het derde bord werd de Konings-Indisch van Nico Zwirs wederom getest, ditmaal door Ruud Janssen. Het middenspel werd al gauw een rommelig geheel met kansen die over en weer vlogen. Uiteindelijk was het Ruud die het overzicht het best kon bewaren. Hij wist zijn extra pion in het eindspel razendsnel te verzilveren doordat zijn stukken al erg goed stonden.

Op het vierde bord was er ook een spannende partij tussen Sjef Rijnaarts en Etienne Goudriaan. Sjef leek de Najdorf van Etienne goed aangepakt te hebben, maar toen wist Etienne toch goed initiatief te ontwikkelen. Nadat hij zijn dame offerde is de stelling totaal onduidelijk, maar in de praktijk is het voor wit bijna niet te doen om de aanval fatsoenlijk te overleven. Sjef ging uiteindelijk de mist in en Etienne sloeg direct toe.

Op het vijfde bord had ik zelf een interessante Philidor tegen Justin Gunther. Na wat onnauwkeurigheden van beide kanten kreeg ik het loperpaar te pakken en besloot ik daar maar op de lange termijn op te teren. Die lange termijn kwam er alleen nooit omdat Justin wat overzag en een stuk blunderde.

Op het zesde bord leek Alexander Kabatianski in het middenspel in het voordeel te komen tegen Willy Hendriks. De witveldige loper van Willy werd wat in het nauw gedreven, maar daar bleef het uiteindelijk ook bij. Alexander wist er geen goed vervolg aan te geven en gaf de kans aan Willy om een koningsaanval op te zetten. In het heetst van de strijd besloot Willy voor de zetherhaling te gaan nadat hij een stuk had geofferd.


Op het zevende bord had Arthur van de Oudeweetering zijn huiswerk weer uitstekend gedaan, in tegenstelling tot zijn tegenstander Tjaart Offringa. Voor de derde keer dit seizoen ging de tegenstander van Arthur ten onder in de verschrikkelijke complicaties. Arthur won een stuk en de aanval van Tjaart stokte direct.

Op het achtste bord leek er lange tijd niks aan de hand in de partij tussen Tim Lammens en Tijmen Kampman. Tijmen leek zelfs prima uit de opening te komen, maar blunderde ineens en moest om die reden zijn dame offeren. Daarna was Tim er als de kippen bij en maakte het karwei snel af.


Op het negende bord was de grootste verrassing van de dag in de partij tussen Armen Hachijan en Rembrandt Bruil. Armen had wat moeite in de opening, maar Rembrandt wist daar niet voldoende van te profiteren. Armen wist weer terug in de wedstrijd te komen, maar dacht er allemaal wat te gemakkelijk over tegen zijn veel jongere tegenstander. In het dame-eindspel wist Rembrandt eenvoudig de weg naar remise te vinden, terwijl Armen nog wel een enkele kans op de winst miste. Slot van deze partij (15 min.) op YouTube

Op het tiende bord ging Thomas Beerdsen snel voor de aanval tegen de Najdorf van Noud Lentjes. Bij de allereerste poging om zwart onder druk te zetten ging Noud meteen de fout in. Hij wist de aanval van Thomas wel tegen te houden, maar daardoor was zijn stelling positioneel volledig ingestort en kon Thomas gewoon richting het eindspel om dat eenvoudig te winnen.

Al met al een fraaie overwinning met ook nog redelijk wat bordpunten. We hebben nog twee matches de tijd om één bordpunt goed te maken, dus het zal een zeer spannende eindsprint worden. De volgende wedstrijd zal in Amsterdam tegen Caïssa gespeeld worden.

T Schaakstad Apeldoorn 2364 De Toren Arnhem - VSV 2193 7-3
1.IM Merijn van Delft  2414 Mees van Osch         2296 1-0
2.GM Maarten Solleveld 2527 Joost Offringa        2250 1-0
3.Nico Zwirs           2351 GM Ruud Janssen       2474 0-1
4.FM Sjef Rijnaarts    2346 IM Etienne Goudriaan  2352 0-1
5.IM Stefan Kuipers    2381 Justin Gunther        2101 1-0
6.IM Alex. Kabatianski 2409 IM Willy Hendriks     2396 ½-½
7.IM A. vd O'weetering 2277 Tjaart Offringa       2106 1-0
8.FM Tim Lammens       2322 Tijmen Kampman        2092 1-0
9.Armen Hachijan       2296 Rembrandt Bruil       1738 ½-½
10FM Thomas Beerdsen   2313 Noud Lentjes          2128 1-0

't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Balanceren boven de afgrond

Henk Vinkes

Zonder in eerste instantie personele problemen voor de zevende ronde was de opstelling gauw klaar. Maar omdat Mark Brussen bij Checkpoint Charlie de muur had bekrast mocht hij zijn auto tijdelijk inleveren. En juist op deze zaterdag war es ihm gestattet das Fahrzeug wieder auf zu holen… Tja, vervelend maar we hadden snel een invaller gevonden, Reint van der Knijff nam maar wat graag zijn plaats weer in. En zo moesten we het goede resultaat van de vorige ronde opvolgen met een overwinning tegen DSC Delft. Maar Delft had zich tot de tanden gewapend om met hetzelfde voornemen te vertrekken uit Apeldoorn.

Het zou zo’n middag worden waar we nooit zicht hebben gehad op een goed resultaat. Als eerste slachtoffer meldde Maarten Beekhuis zich uit de strijd. Tegenstander Zwartveld bediende zich van het Scandinavisch, en in de overgang naar het middenspel is er niets aan de hand. Zwart staat misschien iets actiever, maar dat moet eenvoudig te verdedigen zijn. Toch weet Maarten met een paar zetten zijn stelling zozeer te verzwakken dat er na twintig zetten geen redding meer mogelijk lijkt. En een paar zetten later is dat ook het geval. De koning staat moederziel alleen tegen een dame en een loper aan te staren die geen mededogen kennen. De eerste tik moeten we incasseren.

Niet lang daarna moet onze held van de vorige ronde Nikolai Kabanof zich gewonnen geven. Nikolai gaat voortvarend te werk door met de pionnen op de koningsvleugel aan de wandel te gaan. Maar daar had hij beter iets voorzichtiger kunnen zijn, want zo snel als ze naar voren komen, zo eenvoudig wordt het weer uit elkaar gescheurd. Hij probeert nog de nodige chaos te creëren, waar hij natuurlijk heer en meester in is, en lijkt daar zelfs bijna in te slagen. Maar hij wil meer en denkt meer te kunnen krijgen. Waar hij beter had kunnen afwikkelen naar een gelijke stelling gaat hij net te ver. Een laatste noodgreep met diverse offers brengen niets op. De volgende tik krijgen we uitgedeeld. We staan met 2-0 achter en de voortekenen zijn niet al te best.

Maar voordat er echt over ons wordt heen gelopen, slaat eerst Reint van der Knijf terug. In een Schotse partij geeft teamleider Oranje van DSC Delft hem een mooie open f-lijn cadeau. Blijkbaar denkt hij van een “zwakte” in de witte stelling te kunnen profiteren maar hij mag alleen maar de aftocht aanvaarden. Dan is het aan Reint om het heft in handen te nemen. Alle sterke stukken verzamelen zich om de zwarte koning op het avondmaal te zetten. En daar krijgt hij ook de nodige hulp bij, want als zijn tegenstander het witte uitnodigt de witte stelling binnen te galopperen is het prijsschieten. Niet veel zetten na deze blunder staat zwart mat, we hebben een puntje teruggehaald.



En die mochten we gelijk weer inleveren, Henk Eleveld heeft de hele partij geen schijn van kans gehad. Zijn zwarte stelling is de hele middag geteisterd door witte stukken die allemaal vervelende zetten doen. En op een bepaald moment krijg je een beslissende klap uitgedeeld waarna je gewoon weet dat er niet veel hoop meer is. Ted Barendse deelt die beslissende klap uit als hij op f6 slaat en op het oog speelt het zich bijna vanzelf uit. Uiteraard probeert Henk nog de nodige trucjes maar de zwarte koning staat te veel op de tocht. Henk kan nog vluchten in een toreneindspel met een pion minder, maar heeft dan ook weinig in te brengen. Als het ontaardt in een totaal verloren pionneneindspel, vindt Henk het wel genoeg voor deze middag. De zaken beginnen penibel te worden. We hebben nog maar vier borden waar we even zovele punten moeten halen voor de winst.

Freddie van der Elburg wijst ons de goede kant op. De witte aanval van Martin Glimmerveen op zijn stelling is afgeslagen en dan is hij aan de beurt om de bordjes te verzetten. De witte stukken hebben zich genesteld in de buurt van de zwarte koning en staan na zo’n twintig een beetje verloren tegen een muur aan te kijken. Missie niet volbracht, we moeten ons terugtrekken, de koning is in gevaar! Maar het is al te laat en als wit een mogelijkheid onbenut laat om zich te verdedigen, kan Freddie beslissend uithalen. Dame en toren voeren het laatste oordeel over de koning uit en zetten deze mat. Een punt teruggehaald, maar het blijft een moeilijke wedstrijd.

Op het eerste bord weet Erik met zwart niets te bereiken tegen Gert Legemaat. Hij weet wel een iets betere stelling op te bouwen maar het blijft altijd binnen de remisemarge. Waar had hij het dan beter kunnen doen? Lastig te zeggen maar hij doet in ieder geval nog wel een poging via de h-lijn door met de toren zich voor de witte koning te posteren. In samenwerking met de andere toren mag het er intimiderend uitzien, het levert niets op. Remise is de enige juiste uitslag.

En bijna hetzelfde verhaal kan over de partij van Marcel Boel gezegd worden. Het enige verschil is dat Marcel wel een kans op de overwinning heeft gehad, maar net iets te veel stukken afruilde. En daardoor ging een goede kans verloren. Een toch wel goed opgezette partij leverde Marcel een pion op, en die had hem ook in het gunstigste geval de winst moeten brengen. Helaas was hij net iets te voorzichtig waardoor zwart een van de pionnen op de koningsvleugel kon afruilen. Daarmee kon hij een vesting opbouwen waar Marcel met de beste wil van de wereld niet doorheen kon komen. Remise, we staan op de rand van de afgrond met nog een partij te gaan.



En bovenaan die klif staat Martin van Dommelen te balanceren en zich af te vragen wat hij zal gaan doen. Achter hem zeven teamgenoten en een teamleider die hem maar al te graag op het droge willen houden. Maar het had niet zover hoeven komen, want Martin heeft gedurende de hele partij het heft in handen gehad, hij had alleen maar de trekker over hoeven te halen. Maar blijkbaar slaat in tijdnood de twijfel toe, en zo verdwijnt het verworven voordeel als sneeuw voor de zon. Gelukkig heeft hij een mooie voorpost op h7 staan, laten we die het Dimitri-van-Leentveld noemen. Het heeft overeenkomsten. Maar helaas is Martin niet accuraat genoeg in de afwikkeling en werkt hij zich in de nesten. Het lijkt erop alsof hij geen plan kan vinden, en de steeds krapper wordende tijd helpt daar ook niet bij. En als donderslag bij heldere hemel stort hij zich dan ook maar helemaal in de diepte. Tot overmaat van ramp geeft hij dan ook nog een toren weg. Dan is de nederlaag opeens wel heel zuur.

Dus staan we weer met beide benen stevig op de negende plaats in de tabel met nog twee ronden te gaan. Hoe we die moeten aanpakken gaan we de komende weken uitzoeken. Het zal hoe je het wendt of keert toch een keer goed moeten komen voor ons…

T Schaakstad Apeldoorn 2 2128  DSC Delft 2         2114 3-5
1.Erik Smit              2165  Gert Legemaat       2255 ½-½
2.Martin van Dommelen    2220  Bob Voogt           2104 0-1
3.Freddie van der Elburg 2148  Martin Glimmerveen  2086 1-0
4.Marcel Boel            2191  Jan-P. van Zandwijk 2046 ½-½
5.Nikolai Kabanof        2056  Kim Meulenbroek     2158 0-1
6.Reint van der Knijff   2071  Richard Oranje      2116 1-0
7.Henk Eleveld           2052  Ted Barendse        2107 0-1
8.Maarten Beekhuis       2124  Hans Zwartveld      2039 0-1

't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

We verdienden zoveel meer

Henk Vinkes

Het was weer eens zo’n week waarin je nergens anders mee bezig bent dan invallers zoeken. Het verhaal is overbekend en het blijft frustrerend. Stefan heeft mensen nodig omdat het eerste team koste wat het kost weer terug moet naar het hoogste niveau, en die haalt hij dan bij het tweede team weg. En wij moeten alle zeilen bijzetten om niet na een seizoen weer te degraderen. Leuk allemaal, maar met als gevolg dat ik in de grabbelton van het derde team duik om daar de broodnodige speelkracht uit te vissen. En daar wordt Anton dan weer niet blij van want die heeft al te maken met de nodige afzeggingen. Plus het feit dat het derde team totaal niet op stoom komt, en degradatie bijna zeker niet meer kan ontlopen. Stefan is vlot bevoorraad, en daarna krijg ik de toezegging van Cees Beekhuis en Reint van der Knijff dat zij met de nodige afkoopsommen meespelen in het tweede team. De bonnetjes zijn niet uitgeschreven dus die kunnen ook niet zoekraken.

En als Anton alle leden, ex-leden, familieleden, ooms, tantes en jeugdleden langs is geweest, heeft hij ook een compleet team bij elkaar. En zo kunnen alle teams naar de respectievelijke tegenstanders… dacht je. Een paar dagen voor de wedstrijd krijg ik nog weer een afzegging, gevolgd door een aantal krachttermen, hier niet nader te benoemen. En dus kan ik weer aan de gang, maar ik heb er geen zin meer in, ik ga zelf maar op dat lege bord zitten, we zien wel wat het wordt. Want we verwachten er op voorhand al weinig van als je op visite mag bij de koploper, en wij met een onthoofd team acte de présence gaan geven. Het devies is, laten we deze wedstrijd maar vergeten en ons richten op de laatste drie ronden. Een nobel streven, want we zijn al eens eerder met die instelling naar Wijk aan Zee afgereisd, en die dag staat velen van ons nog altijd positief op het netvlies. Wie had ooit kunnen verwachten dat we dat kunstje bijna weer flikten!

Als we dan eindelijk achter de borden zitten blijken we te maken te hebben met een verschil in elo-rating van 120 punten. Ik als teamleider ben daar de grootste oorzaak van want ik hobbel al jarenlang achter dit elo-geweld aan, maar jullie maken je kippenborstjes maar nat, want ik kom er aan… Goed, zover genoeg hoogmoed uit het kamp van The Boss. ;-) In ieder geval geeft het aan dat wij het van tevoren goed ingeschat hebben dat we een op papier moeilijke middag tegemoet gaan. Maar we kunnen het ook zo bekijken dat zij het eerst maar eens moeten bewijzen als koploper. Laten we de middag dan maar chronologisch volgen.

Het is een mooie zonnige dag zo dicht bij het strand en de zon straalt enthousiast de speelzaal binnen. De kletterende zonnewering heeft geen weerstand tegen de wind en gaat terug in de startblokken. Cees Beekhuis is na ongeveer anderhalf uur spelen de eerste die de stukken ook weer terug in de doos doet. Nadat hij een week in een trainingskamp heeft gezeten kan hij geen voordeel behalen tegen Erik Schoehuys, die wel een veel hogere elo-rating heeft. Misschien had hij nog wel iets kunnen proberen, maar de tegenstander was een beetje verrast dat de stelling driemaal herhaald werd. En dat betekent nog steeds dat het remise is, alhoewel Schoehuys niet goed geteld had. Op zich al een goed teken deze plusremise, nog zeven te gaan.

En aan het enige bord waar wij een hogere rating hadden, scoorden we ook gelijk. In de voorbereiding was de openingskeuze van vele Wijkerianen bekend. D4, Lg5 en dat was precies wat Reint van der Knijff voorgeschoteld kreeg. Er volgt een Hollandse partij waar Reint kort en zijn tegenstander lang rokeert. Al snel gaat Reint op de damevleugel vooruitstrevend tekeer met diverse pionnen. En het levert een mooie open a-lijn voor hem op. Als dat klusje klaar staat is het centrum aan de beurt, nu gaan we daar eens lekker slopen! Cees Duivenvoorde begaat in het middenspel de fout door de witte loper niet af te ruilen, het had hem een mindere stelling opgeleverd, maar door het niet slaan krijgt hij nu te maken met een ronduit slechte stelling. Via de al eerder genoemde a-lijn komt Reint beslissend binnen, en de sloopkogel swingt de hele witte stelling aan gruzelementen. We staan zowaar voor, en als Freddie toevallig langsloopt constateert ook hij dat we er helemaal niet zo slecht voorstaan.

En die constatering is ook van toepassing op zijn eigen partij van deze dag in maart in Wijk aan Zee waar hij in januari triomfen… probeerde te vieren. Goed, de partij van vandaag, Siciliaans, Taimanov volgens het Schaakbasis proggie. Op zich een normale partij waar wit iets beter staat en Freddie nog niet heeft gerokeerd na twintig zetten en dat ook niet meer zal doen. Is het een noodzaak? Een kale koning in het midden van het bord met diverse aanvalsmogelijkheden voor wit. Maar het lijkt erop dat hij die aanval te vroeg inzet en Freddie de kans biedt de veste op orde te brengen. Wit heeft dan nog een trucje over om in de partij te blijven en helaas trapt Freddie daar met open ogen in. Shit, die was niet ingecalculeerd. De koning krijgt gelijk de strop omgehangen en de teams staan weer op gelijke hoogte. 1½-1½.

Gelijk daarna krijgen we weer met een “teleurstelling” te maken wanneer Erik remise moet toestaan. Het verwisselen van twee zetten is hier de oorzaak van. Vanaf het begin van de partij zet Erik de druk er op bij Rick Duijker, dat is hem wel toevertrouwd. Op de damevleugel staan twaalf pionnen tegen elkaar aan te schreeuwen dat ze erdoor willen maar de zwarte dame staan er klungelig bij in de weg. Maar het wordt min of meer vastgezet en dan heeft Erik de handen vrij vol in de aanval te gaan. Er wordt op e6 een paard geposteerd dat voor veel problemen wil gaan zorgen. En als even later de dame erbij gehaald wordt, lijkt het net zich vanzelf te sluiten rondom de zwarte koning. Het is een kwestie van tijd dat Erik de winst kan bijschrijven op het formulier. Maar dan is er de keuze tussen twee zetten waarvan hij denkt dat ze beide via veld e6 winnen, waar hebben we dat vaker gezien. En uiteraard kies je dan net die zet die net niet blijkt te winnen, een domper op de mooi opgezette winstvoering. En gelukkig, zegt Erik na afloop is het daarna remise want zijn ontwikkeling van stukken was absoluut nog niet voltooid.

Maar lang hoeven we niet teleurgesteld te zijn want de oh zo snotverkouden Nikolai laat zich niet het veld slaan door de griep en laat geen spaan heel van Bart Mulder. Als je in de opening zoveel mogelijk zetten wilt kopiëren van je tegenstander, komt er toch een moment dat dat niet meer kan. Het Engels noemen ze dat dan blijkbaar, maar daar valt al zoveel onder. Nikolai heeft zijn stukken lekker neergezet en laat zwart ploeteren om los te komen uit zijn omsingeling. Flierefluitend trekt Nikolai naar voren met de b-pion die gelijk voor onrust zorgt. Na twintig zetten is de zwarte stelling een onsamenhangend geheel dat op instorten staat en op alle fronten wordt aangevallen. Mooi om te zien want het speelt vrijwel vanzelf, de kans op een blunder van Nikolai is tot een minimum gereduceerd. En als de doorgang voor de witte b-pion is vrijgemaakt duurt het nog maar even voordat Nikolai ons weer op voorsprong zet. Zou het sprookje van destijds een vervolg gaan krijgen?

Want als ik Mark opdracht geef zijn tegenstander nog maar even een tijdje te dollen (de werkelijke uitspraak is weggepiept) is het niet de verwachting dat het tot iets moois zal leiden. Opening is Caro-Kann en lange tijd gebeurt er weinig tot niets, wel heeft Mark het gevoel dat hij steeds iets beter staat. En het is dat gevoel wat je vast moet houden, en dat doet hij ook. Maar het levert in het middenspel niets op, enige hoop is dan gevestigd op het zwarte paard dat iets beter geposteerd staat dan de witte loper. Trucjes loeren om de hoek. Maar als er niets in de stelling zit kun je lang doorgaan, ook te lang… Ja, ook te lang want het trucje komt opeens wel om de hoek kijken, een paardvork. Ai, pijnlijk, maar wel lekker voor ons want door deze winst komen we op 4 punten en een gelijkspel is gegarandeerd.

En dan mogen de Henken het karwei afmaken, dank jullie wel heren, het Henken-collectief krijgt een zware taak te verrichten. Maar de Henken hadden het wel degelijk af kunnen maken, voor de ene Henk misschien een verwachte taak, voor de andere Henk een verrassende uitkomst. Eerst de kleine Henk. Eleveld genaamd, speelde met zwart tegen Bastiaan Veltkamp en liet zich de kaas van het brood eten, jammer want het was niet nodig geweest. Alles draait om de zetten die op de a- en b-lijn gedaan worden. Torens en pionnen, Henk Eleveld laat helaas net een zet te veel toe van wit en daarmee glipt de remise hem uit de vingers. Hij weet zelf ook wel dat hij beter zelf op b3 had kunnen slaan, want dan is verdediging tegen maar een pion makkelijker dan tegen twee die er nu aan komen stormen. Hij probeert nog wel iets tegen te stribbelen maar de uitslag blijft hetzelfde, nederlaag voor Henk 1, en De Wijker Toren heeft weer hoop.

Want Big Hank kan het helaas ook niet bolwerken. En volgens mij was dit al eens eerder bij een invalbeurt van de captain, hij was weer als laatste bezig met de partij. Ik was er vanuit gegaan dat het een vlotte middag zou worden met een net zo snelle nederlaag als gevolg. Niets, en dan ook echt niets minder waar dan dat. In een Hollandse partij kon ik de gelederen goed gesloten houden en mijn tegenstander, captain Jimmy van Zutphen goed onder druk zetten. Hij had geen plan, ik wel en dat was het zwarte centrum uit elkaar slaan, en langzamerhand met mijn stukken op weg gaan naar de koning. De ontwikkeling van de zwarte stukken bleef lang achter bij het witte spel, en dat speelt wel lekker. Maar toch kon ik op een of andere manier niet door de zwarte verdediging heen breken, als iemand naar aanleiding van de partij een idee heeft hou ik me aanbevolen. Maar tegen de dertigste zet verlies de grip op de partij waar ik een verborgen mogelijkheid had om de remise binnen te slepen. Maar die zat net iets te ver verborgen voor mij, jammer en Jimmy kon zich vrij vechten. In plaats van 31. Lc3 moet ik 31. Lb4 spelen, als het paard dan weg gaat kan ik de dame naar e7 spelen en dan misbruik maken van de slechte positie van de zwarte toren. En daar gaat dan de laatste kans verkeken dat we deze wedstrijd konden winnen. Net voor zes uur geef ik ook nog een toren weg, en is het gelijke spel een feit.

Maar we kunnen met opgeheven hoofd vertrekken uit Wijk aan Zee, want bij voorbaat hadden we hiervoor getekend. Hier was vandaag gelukkig weer veel strijd te herkennen en de wil om te winnen. Dat het net niet lukte is jammer, maar wel hoopgevend voor de laatste drie ronden. Met het team op volle oorlogssterkte in de laatste drie ronden gaan we de miskleunen van het begin rechtzetten.

T De Wijker Toren   2140  Schaakstad Apeldoorn 2  2010 4-4
1.FM Rick Duijker   2292  Erik Smit               2165 ½-½
2.FM Sjoerd Plukkel 2239  Freddie van der Elburg  2148 1-0
3.Bart-Piet Mulder  2120  Nikolai Kabanof         2056 0-1
4.Bastiaan Veltkamp 2032  Henk Eleveld            2052 1-0
5.Erik Schoehuijs   2152  Cees Beekhuis           1889 ½-½
6.Peter Uylings     2138  Mark Brussen            2007 0-1
7.Jimmy van Zutphen 2176  Henk Vinkes             1694 1-0
8.Cees Duivenvoorde 1972  Reint van der Knijff    2071 0-1

't Andere verslag | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Winnend Schaakstad Apeldoorn verliest koppositie

Stefan Kuipers

Ondanks de 6,5-3,5 overwinning op LSG 2, hebben we toch de eerste plek in klasse 1B (tijdelijk) af moeten staan aan HWP Sas van Gent. We kwamen in de match zelfs al vrij snel op een 2-0 achterstand, maar wisten ons daar gelukkig ook weer vrij snel van te herstellen.



Zelf speelde ik een matige partij op het eerste bord tegen Gerrie Bloothoofd. In de Najdorf offerde hij een pion voor aanval. Net op het moment dat de aanval stuk leek te lopen, blunderde ik mijn volledige stelling weg, waarna hij het eenvoudig uitspeelde.

Op bord twee leek Merijn van Delft nog erg lang op bekend terrein te zijn tegen Michiel van Wissen, die ruim een uur achterstand op de klok had. Hij wist wonderbaarlijk genoeg de complicaties nog te overleven, maar de twee torens en twee lichte stukken van Merijn bleken te sterk voor de dame en toren van Michiel.

Op bord drie had Armen Hachijan al snel een prettig ruimtevoordeel en het loperpaar tegen Raoul van Ketel. Toen na een tijdje Raoul de mist in ging op de koningsvleugel, was Armen er razendsnel bij. Er volgende even later stukwinst en dat wist hij gemakkelijk in winst om te zetten.

Op bord vier mocht Nico voor de zoveelste keer dit seizoen laten zien dat hij het Konings-Indisch uitstekend beheerst. Ditmaal wist Vincent Fructuoso van der Veen zich al vrij snel in de problemen te werken doordat zijn aanval wel erg snel stuk liep. Het leek nog even spannend te worden in het eindspel, maar ook dat speelde Nico netjes uit.

Op bord vijf kreeg Sjef Rijnaarts een aanval op de damevleugel te verwerken in de Philidor van Eelco Kuipers. Maar ook daar liep de aanval vrij stuk en de twee geïnvesteerde pionnen zag Eelco ook niet meer terug. Sjef ruilde wat stukken af en offerde zijn dame om vervolgens zijn d-pion veilig naar de overkant te kunnen leiden voor een nieuwe dame en de winst in de partij.

Op bord zes leek Alexander Kabatianski lange tijd niet verder te komen dan remise tegen Robert Straver. Maar in het dame-eindspel met allebei nog een loper werd het ratingverschil ineens snel duidelijk. De witte dame raakte de weg kwijt en die kon niet meer helpen tegen de matdreigingen van zwart.

Op bord zeven had Tim Lammens het wat lastig na de opening tegen Martin Roobol. Deze lukte het echter niet zijn initiatief niet vast te houden, waardoor Tim het stellingsoordeel wist te kantelen door zijn gevaarlijke vrije b-pion. Desondanks wist Martin door actief spel uiteindelijk een zetherhaling af te dwingen.

Op bord acht kon Arthur van de Oudeweetering zijn tegenstander verrassen met een zijvariant in de Botwinnik. Al snel ging wit de mist in en dat gaf Arthur de kans een toreneindspel met een pion meer te bereiken. Daarin maakte hij geen fouten meer en scoorde een overtuigende overwinning.

Op bord negen bouwde Marcel Boel al snel een flinke aanval op tegen de Pirc van Albert Termeulen. De witte stelling leek een stuk beter, maar beide spelers hadden het tegenspel van zwart nogal onderschat. De zwarte koning bleek enorm veilig te staan en ineens was het de witte koning die mat gezet werd.

Op bord tien leek Martin van Dommelen met zwart vrij eenvoudig de opening overleefd te hebben tegen Sven Bakker. Door een positionele fout werden de witte stukken ineens heel erg actief en moest Martin een kwaliteit geven. Daarna werd het eindspel toch weer spannend, maar zette Martin in tijdnood zijn koning wel heel erg op de tocht, waar Sven uiteraard van profiteerde.



Op bordpunten helaas dus de koppositie verloren, maar met nog drie ronden te gaan kan er nog van alles gebeuren. De volgende ronde tegen De Toren Arnhem – VSV is meteen weer een belangrijke, waar we eerst de matchpunten maar veilig moeten zien te stellen.

foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad