De eerste KNSB-wedstrijd die we in 2015 mochten spelen was gelijk tegen een van de sterkere teams in deze competitie tot nu toe. Laurierboom-Gambiet stond als geduchte concurrent van De Wijker Toren op de tweede plaats, en wij bijna gespiegeld aan de andere kant van de lijst. Om toch te proberen het negatieve tij te keren zit er niets anders op dan te gaan schuiven in de opstelling. Het zal toch een keer onze kant op vallen?! In overleg waren we tot een opstelling gekomen waarin iedereen zich wel kon vinden, nu maar hopen dat het zich terugbetaalt.
Freddie van der Elburg had zich in Wijk aan Zee en Gibraltar warm gespeeld en mocht tegen Babak Tondivar het Hollands verdedigen. Na alle vorige partijen waar het elke keer weer tegenzat of net niet lukte, speelde hij nu gewoon een degelijke partij. Een korte partij van twintig zetten, dat wel, maar tegen een sterkere speler en met zwart is dit resultaat wel te accepteren. De eerste angel is uit de tegenstander genomen.
Maar we moeten nog de nodige steken zien te ontwijken om de weg op het juiste pad terug te vinden. Deze kunnen we zeker niet bij Mark Brussen vinden, want hij heeft het zwart tegen Hajo Jolles, die vrij snel na de opening gebruikmaakt van een verzwakking van Mark op de damevleugel. Er staan te veel stukken die onderwerp van een aanval kunnen zijn. En na amper twintig zetten is het duidelijk dat Mark weinig heeft in te brengen. Het duurt dan nog een aantal zetten voordat hij moet erkennen dat hij volkomen is overspeeld. De witte b-pion staat met veel plezier te kijken naar zijn promotieveld. Dat is een gevoelige steek die we te verduren krijgen, en als we op de andere borden kijken moeten we erger vrezen.
Omuh Maarten, sinds begin januari, heeft duidelijk te veel van de muisjes gegeten want hij denkt dat het feest nog wel even op het bord verder gevierd kan worden. Na wederom zo’n twintig zetten in de Franse opening is er niets speciaals aan de hand. Een wit paard wordt aangevallen en kan simpel teruggespeeld worden. Simpel, echt waar simpel, en doe dat dan ook. Maar Maarten denkt er anders over en valt eerst de zwarte dame aan, hoppa… weg is de pion. Dan heeft Maarten ook nog een paard in de aanbieding, en hoppa… weg is het paard. Hij ziet er niets van terug, waarom die vrijgevigheid? Alle stukken worden in dankbaarheid aangenomen en Elwin Osterwald hoeft alleen maar op zijn gevoel de partij uit te spelen. Als je wilt spreken van een partij weggeven, dan is dit het goede voorbeeld. Nergens voor nodig.
Maar het kan gelukkig deze middag ook eens onze kant op vallen, want daar komen nu twee voorbeelden van. Als eerste Nikolai die de overbekende Nikolai-partij speelt. De chaos op het bord is dit keer iets overzichtelijker, maar de contouren zijn duidelijk zichtbaar. Lange tijd is er een gelijke strijd gaande waar geen van beide spelers een voordeel uit kan halen. Het voordeel voor wit is op de damevleugel, en Nikolai moet proberen via de koningsvleugel de compensatie te vinden. En dan blijkt Paul Schipper net iets te optimistisch te zijn en onderschat de contre-attaque van Nikolai. De witte koning staat net iets te naakt en is een makkelijke prooi. Met een paar krachtzetten velt Kabbie het oordeel over de witte stelling, we scoren een belangrijk punt.
Dat we over geluk niets te klagen hebben bewijst de partij van Erik Smit. Erik speelt dit seizoen als een rots in de branding en heeft een week eerder nog even een IM aan de zegekar gebonden. Maar dit is een Different Cookie en we beginnen gewoon weer bij af. Hij speelt tegen de teamleider van Laurierboom en moet goed aan de bak om de goede vorm te bewijzen. Maar het gaat niet vanzelf. Om toch iets te bereiken - en volgens mij in tijdnood - gaat Erik voorwaarts met de e-pion en zet daarmee de hele stelling in brand. Het had volgens de normale wegen volledig verkeerd moeten aflopen met hem, maar ook tegenstanders maken fouten. Gelukkig maar, want nadat de kruitdampen zijn opgetrokken heeft Erik een gewonnen stelling op het bord getoverd. Er zullen wel de nodige verwensingen geuit zijn die het daglicht niet kunnen verdragen, logisch als je gefrustreerd moet toezien hoe je je stelling om zeep helpt. We hebben de twee punten achterstand weer weggewerkt en mogen we dan hopen op een mirakel?!
Helaas niet, want Henk Eleveld weet geen remise te maken tegen Ron Nep waar dat wel op zijn plaats was geweest. Henk weet constant druk te houden op de zwarte stelling en zijn tegenstander verbruikt veel tijd. Maar omdat je natuurlijk per zet er dertig seconden tijd bij krijgt is dat gevaar snel te neutraliseren. Maar hij kan net niet genoeg druk zetten om voordeel te behalen. En net op het moment dat het tijd is om de remise veilig te stellen, laat hij zwart zijn stelling binnendringen. Blijkbaar toch net iets te passief gespeeld, het is jammer dat hier een half punt verloren gaat.
Op het tweede bord speelt Marcel een lange trage partij, Spaanse opening en een van de honderden varianten die uitentreuren zijn geanalyseerd. Probeer daar maar eens de winnende variant uit te vinden. Het manoeuvreren duurt lang maar het evenwicht blijft intact. Lang, misschien te lang, denkt Hugo van Hengel dat hij wel kan winnen maar Marcel weet telkens de juiste zetten te vinden. Met de wetenschap dat Marcel wel weet hoe je een toreneindspel remise moet houden berust hij er dan uiteindelijk wel in. Laurierboom staat op 4 punten, nu wij nog. Het is echt nodig!
En dat bordpunt moet dan van Martin van Dommelen komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want ook Martin weet lange tijd niets te bereiken. Nadat lopers en dames zijn geruild is het wit die zijn paarden diep in de zwarte stelling brengt. Een gevaar op zich want die kunnen gevaarlijk samenwerken. Maar de samenwerking wordt uit elkaar getrokken, en levert Martin een gezonde pion op. Die mag hij direct weer inleveren, maar hij heeft in het paard eindspel dat overblijft wel een betere stelling weten te bereiken. Het kost nog wel de nodige rekenkracht om het voordeel te benutten, maar Martin weet dat gelukkig voor elkaar te boksen. Een zwaar bevochten 4-4 is het resultaat.
Het was een moeilijke wedstrijd, maar dat wisten we al van te voren. Het heeft ons zeker niet tegengezeten, maar we hadden het aan een aantal borden zelf in de hand om een beter resultaat neer te kunnen zetten. Daar hebben we geen gebruik van gemaakt. Feit is wel dat het “beter” ging dan de vorige wedstrijd, nu nog de slordigheden weglaten. Laten we van daaruit verdergaan voor de volgende wedstrijd tegen de koploper uit Wijk aan Zee.
Freddie van der Elburg had zich in Wijk aan Zee en Gibraltar warm gespeeld en mocht tegen Babak Tondivar het Hollands verdedigen. Na alle vorige partijen waar het elke keer weer tegenzat of net niet lukte, speelde hij nu gewoon een degelijke partij. Een korte partij van twintig zetten, dat wel, maar tegen een sterkere speler en met zwart is dit resultaat wel te accepteren. De eerste angel is uit de tegenstander genomen.
Maar we moeten nog de nodige steken zien te ontwijken om de weg op het juiste pad terug te vinden. Deze kunnen we zeker niet bij Mark Brussen vinden, want hij heeft het zwart tegen Hajo Jolles, die vrij snel na de opening gebruikmaakt van een verzwakking van Mark op de damevleugel. Er staan te veel stukken die onderwerp van een aanval kunnen zijn. En na amper twintig zetten is het duidelijk dat Mark weinig heeft in te brengen. Het duurt dan nog een aantal zetten voordat hij moet erkennen dat hij volkomen is overspeeld. De witte b-pion staat met veel plezier te kijken naar zijn promotieveld. Dat is een gevoelige steek die we te verduren krijgen, en als we op de andere borden kijken moeten we erger vrezen.
Omuh Maarten, sinds begin januari, heeft duidelijk te veel van de muisjes gegeten want hij denkt dat het feest nog wel even op het bord verder gevierd kan worden. Na wederom zo’n twintig zetten in de Franse opening is er niets speciaals aan de hand. Een wit paard wordt aangevallen en kan simpel teruggespeeld worden. Simpel, echt waar simpel, en doe dat dan ook. Maar Maarten denkt er anders over en valt eerst de zwarte dame aan, hoppa… weg is de pion. Dan heeft Maarten ook nog een paard in de aanbieding, en hoppa… weg is het paard. Hij ziet er niets van terug, waarom die vrijgevigheid? Alle stukken worden in dankbaarheid aangenomen en Elwin Osterwald hoeft alleen maar op zijn gevoel de partij uit te spelen. Als je wilt spreken van een partij weggeven, dan is dit het goede voorbeeld. Nergens voor nodig.
Maar het kan gelukkig deze middag ook eens onze kant op vallen, want daar komen nu twee voorbeelden van. Als eerste Nikolai die de overbekende Nikolai-partij speelt. De chaos op het bord is dit keer iets overzichtelijker, maar de contouren zijn duidelijk zichtbaar. Lange tijd is er een gelijke strijd gaande waar geen van beide spelers een voordeel uit kan halen. Het voordeel voor wit is op de damevleugel, en Nikolai moet proberen via de koningsvleugel de compensatie te vinden. En dan blijkt Paul Schipper net iets te optimistisch te zijn en onderschat de contre-attaque van Nikolai. De witte koning staat net iets te naakt en is een makkelijke prooi. Met een paar krachtzetten velt Kabbie het oordeel over de witte stelling, we scoren een belangrijk punt.
Dat we over geluk niets te klagen hebben bewijst de partij van Erik Smit. Erik speelt dit seizoen als een rots in de branding en heeft een week eerder nog even een IM aan de zegekar gebonden. Maar dit is een Different Cookie en we beginnen gewoon weer bij af. Hij speelt tegen de teamleider van Laurierboom en moet goed aan de bak om de goede vorm te bewijzen. Maar het gaat niet vanzelf. Om toch iets te bereiken - en volgens mij in tijdnood - gaat Erik voorwaarts met de e-pion en zet daarmee de hele stelling in brand. Het had volgens de normale wegen volledig verkeerd moeten aflopen met hem, maar ook tegenstanders maken fouten. Gelukkig maar, want nadat de kruitdampen zijn opgetrokken heeft Erik een gewonnen stelling op het bord getoverd. Er zullen wel de nodige verwensingen geuit zijn die het daglicht niet kunnen verdragen, logisch als je gefrustreerd moet toezien hoe je je stelling om zeep helpt. We hebben de twee punten achterstand weer weggewerkt en mogen we dan hopen op een mirakel?!
Helaas niet, want Henk Eleveld weet geen remise te maken tegen Ron Nep waar dat wel op zijn plaats was geweest. Henk weet constant druk te houden op de zwarte stelling en zijn tegenstander verbruikt veel tijd. Maar omdat je natuurlijk per zet er dertig seconden tijd bij krijgt is dat gevaar snel te neutraliseren. Maar hij kan net niet genoeg druk zetten om voordeel te behalen. En net op het moment dat het tijd is om de remise veilig te stellen, laat hij zwart zijn stelling binnendringen. Blijkbaar toch net iets te passief gespeeld, het is jammer dat hier een half punt verloren gaat.
Op het tweede bord speelt Marcel een lange trage partij, Spaanse opening en een van de honderden varianten die uitentreuren zijn geanalyseerd. Probeer daar maar eens de winnende variant uit te vinden. Het manoeuvreren duurt lang maar het evenwicht blijft intact. Lang, misschien te lang, denkt Hugo van Hengel dat hij wel kan winnen maar Marcel weet telkens de juiste zetten te vinden. Met de wetenschap dat Marcel wel weet hoe je een toreneindspel remise moet houden berust hij er dan uiteindelijk wel in. Laurierboom staat op 4 punten, nu wij nog. Het is echt nodig!
En dat bordpunt moet dan van Martin van Dommelen komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want ook Martin weet lange tijd niets te bereiken. Nadat lopers en dames zijn geruild is het wit die zijn paarden diep in de zwarte stelling brengt. Een gevaar op zich want die kunnen gevaarlijk samenwerken. Maar de samenwerking wordt uit elkaar getrokken, en levert Martin een gezonde pion op. Die mag hij direct weer inleveren, maar hij heeft in het paard eindspel dat overblijft wel een betere stelling weten te bereiken. Het kost nog wel de nodige rekenkracht om het voordeel te benutten, maar Martin weet dat gelukkig voor elkaar te boksen. Een zwaar bevochten 4-4 is het resultaat.
Het was een moeilijke wedstrijd, maar dat wisten we al van te voren. Het heeft ons zeker niet tegengezeten, maar we hadden het aan een aantal borden zelf in de hand om een beter resultaat neer te kunnen zetten. Daar hebben we geen gebruik van gemaakt. Feit is wel dat het “beter” ging dan de vorige wedstrijd, nu nog de slordigheden weglaten. Laten we van daaruit verdergaan voor de volgende wedstrijd tegen de koploper uit Wijk aan Zee.
foto's op Google+, foto's op Picasa | partijen in pgn |
Partijen openen in nieuw venster of tabblad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten